Το κυνήγι του λαγού κατά την έναρξη

Του Στάθη Καβαθούλη
Στη χώρα μας υπάρχουν πολλοί λαγοκυνηγοί και σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της Ευρώ-πης είναι σε μεγαλύτερο ποσοστό. Αυτό οφείλεται κατ’ αρχήν στο ότι υπάρχουν ακόμη αρκετοί λαγοί στην Ελλάδα και το μεγαλύτερο ποσοστό των κυνηγών βρίσκεται στην επαρχία. Με τη νέα ρυθμιστική το κυνήγι του λαγού αρχίζει στις 15 Σεπτεμβρίου και τελειώνει στις 9 Ιανουαρί-ου. Οι πρώτες δεκαπέντε ημέρες είναι γενικά οι καλύτερες από απόψεως τσάντας, διότι αφ’ ενός υπάρχουν οι λαγοί, οι νέοι (της χρονιάς) αλλά και οι παλιοί και αφ’ ετέρου οι μεν πρώτοι είναι ακόμη απονήρευτοι, οι δε δεύτεροι έχουν σχεδόν ξεχάσει τους περσινούς διωγμούς και επί πλέον όλοι οι λαγοί (συμπεριλαμβανομένων και των αρσενικών) δεν κάνουν μεγάλες νυ-χτερινές περιπλανήσεις.
Στις μέρες μας ακόμη στα χωριά, όταν λένε κυνήγι εννοούν το κυνήγι του λαγού. Το ζώο αυτό είναι το πρώτο και κύριο απ’ όλα τα ενδημικά θηράματά μας και ευδοκιμεί σ’ ολόκληρη τη χώ-ρα. Το κυνήγι αυτό δίνει ζωηρές συγκινήσεις και χτυποκάρδια με τα απρόοπτα που προξενεί ακόμα κι αν για πολλούς και διάφορους λόγους αποτύχει.

Το κυνήγι από τις 15 Σεπτεμβρίου παρ’ ότι δεν επιτρέπει πλήρη εργασία του λαγόσκυλου λό-γω ζέστης, ιδίως όταν υπάρχει ξηρασία (αυτό ισχύει προπάντων στη Νότια Ελλάδα) εν τούτοις είναι ωραίο, γιατί το κλίμα είναι γλυκό και η εξοχή είναι ακόμη σε μεγάλη λάμψη, παρά τα μερι-κά σημάδια του πλησιάζοντος φθινοπώρου αλλά και γιατί οι λαγοί βρίσκονται αυτή την εποχή στην πιο απαστράπτουσα φάση της σωματικής τους ανάπτυξης, με παχύτερο κρέας και φα-νταχτερό τρίχωμα.

Την εποχή αυτή θα διαλέξουμε για λαγοτόπια, βουνά με μεγάλο υψόμετρο, γιατί κρατάνε κά-ποια υγρασία από τις βροχές του Αυγούστου και μερικές φορές είναι πιθανό να έχει πρασινίσει το χορτάρι. Προσοχή όμως, από την τελευταία βροχή πρέπει να έχει περάσει το ελάχιστο μια εβδομάδα για να μην υπάρχει η λεγόμενη «αποφορά», δηλαδή η μυρωδιά που εκπέμπει η γη ή μάλλον τα ξεραμένα χόρτα μετά από τόσους μήνες ξηρασίας.

Εάν έχει βρέξει ικανοποιητικά, ωραία βουνά για κυνήγι λαγού είναι αυτά με τα έλατα. Εκεί γί-νεται το πραγματικό λαγοκυνήγι, γιατί συνδυάζει τα πάντα: φυσική ομορφιά και κάπως πιο κρύο καιρό, που διευκολύνει τα λαγόσκυλα στο έργο τους. Αν όμως η γη δεν έχει χορτάσει βροχή, τότε αυτόματα γίνεται πιο δύσκολος λαγότοπος γιατί τα έλατα από κάτω είναι κενά και ο λαγός δεν ακουμπάει στα πουρνάρια ή στα κέδρα για να αφήσει πιο έντονη μυρωδιά. Οπότε το μόνο που μένει είναι το ελαφρύ πάτημα του ποδιού και αν σ’ αυτό δεν βοηθάει και το έδα-φος, καταλαβαίνετε τις δυσκολίες που υπάρχουν. Στην προκειμένη περίπτωση είναι προτιμό-τερο να οδηγήσουμε τα σκυλιά σε πολύ χαμηλό υψόμετρο και σε μέρη όπου υπάρχουν κοντά χωράφια που ποτίζονται όπως βαμβάκια, τριφύλλια, κ.λ.π., γιατί εκεί μπορεί να βρούμε υγρα-σία που έχει γίνει με τεχνητό τρόπο (γιατί τα χωράφια το καλοκαίρι έχουν ποτιστεί αρκετά).

Αν διαλέξουμε να κυνηγήσουμε στα έλατα, η παρέα μας πρέπει να αποτελείται από περισσό-τερα άτομα, συνήθως 2-4 άτομα είναι αρκετά. Λιγότερα άτομα θεωρούνται λίγα και περισσότε-ρα προτιμούνται για το κυνήγι του αγριογούρουνου. Το κυνήγι στα έλατα απαιτεί την πρωινή παρεύρεσή μας στον κυνηγότοπο που θ’ αφήσουμε το σκυλί για ιχνηλασία λόγω της επικείμε-νης ζέστης.

Επίσης θα πρέπει να επισημάνουμε ότι τα νεαρά σκυλιά τις πρώτες μέρες δεν πρέπει να τα βγάλουμε γιατί πέφτουν πολλές τουφεκιές και μπορεί να φοβηθούν. Τα σκυλιά θα τα οδηγή-σουμε στις λάκες και στα ανοίγματα που βρίσκονται ανάμεσα στα έλατα και συνήθως εκεί βο-σκάνε οι λαγοί το βράδυ. Αυτό που θα προσέξουμε είναι να πιάσουν τα σκυλιά φρέσκο ντορό και να μην μας ταλαιπωρήσουν τα βραδινά ίχνη, γιατί οι ώρες που έχουμε να κυνηγήσουμε δεν είναι πολλές. Το λαγόσκυλο μόλις συναντήσει ίχνη λαγού κάθεται και τα μελετά, τα «δια-βάζει» που λένε αλλού, για να διαπιστώσει αν είναι παλαιά ή φρέσκα.

Την εποχή αυτή συνήθως ο ντορός του λαγού είναι φρέσκος γιατί δεν έχει βοσκήσει πολλές ώρες ο λαγός το βράδυ και γι αυτό πολλές φορές το βλέπουν να τον παίρνει η μέρα έξω. Με-ρικές φορές τέτοια εποχή παίρνουμε πολύ φρέσκους ντορούς που οφείλονται σ’ αυτό ακριβώς το πράγμα. Ορισμένοι όταν πάρουν τέτοιο λαγό λένε ότι ήταν ξενύχτης. Την εποχή αυτή οι λαγοί δεν κάνουν πολύ μακρινό ντορό. Αυτό ίσως να γίνεται επειδή τα σκυλιά δεν πιάνουν λό-γω ξέρας πολύ βραδινό ντορό και όχι γιατί δεν κάνει πολλά χιλιόμετρα.
Αφού λοιπόν το σκυλί πάρει τον φρέσκο ντορό, ξεκόψει και βρει τον μονοντορό που έχει πάρει για να φύγει για το γιατάκι, θα πρέπει ή κάποιος να το ακολουθήσει, γιατί το σκυλί μπορεί να βρει κάποιο εμπόδιο πιο κάτω που να μην μπορεί να το προσπεράσει ή αφήνουμε το σκυλί να πάει μόνο του και να τον ξεφωλιάσει. Οι υπόλοιποι κυνηγοί της παρέας πρέπει να έχουν πιά-σει από πριν τα καρτέρια (εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι λαγοκυνηγοί πρέπει να γνω-ρίζουν καλά τη ζωή και τις συνήθειες του λαγού, καθώς και τον τρόπο κυνηγίου του, αλλά συγχρόνως πρέπει να είναι και μετεωρολόγοι και γεωφυσικοί ακόμα). Ο λαγός πιάνει γιατάκι τον ζεστό καιρό σε μέρη σκιερά και δροσερά και βαθιές ρεματιές τις οποίες δεν παίρνει για πολύ ώρα ο ήλιος. Το σκυλί όταν φτάσει στο γιατάκι του ο λαγός μπορεί να έχει φύγει, σέρνει όπως λέμε στη γλώσσα των λαγάδων. Μερικοί παλιοί κυνηγοί λένε ότι τέτοια εποχή τα σκυλιά πρέπει να αφήνονται στην ιχνηλασία αφού έχει βγει ο ήλιος και ο λαγός έχει γιατακιάσει για τα καλά. Όταν το σκυλί ξεφωλιάσει το λαγό και αρχίσει την καταδίωξη, είναι η ωραιότερη φάση του λαγοκυνηγού. Ειδικά όταν τα σκυλιά είναι καθαρόαιμα για να έχουν ποικιλία φωνής χαίρε-σαι να τα ακούς καθώς αντιλαλούν οι ρεματιές. Γι αυτό ο κυνηγός δεν πρέπει να πηγαίνει κο-ντά στα σκυλιά και να τουφεκίζει το θήραμα στο ξεπέταγμα γιατί έτσι κόβει τη χαρά των συ-ντρόφων του να ζήσουν αυτή τη φάση του κυνηγίου και να γαληνέψει η ψυχή τους από τα α-λυχτίσματα των σκύλων. Το γαλήνεμα είναι υποκειμενικό βέβαια γιατί ορισμένες φορές η καρ-διά πάει να σπάσει από την προσμονή του «αυτιά».

Τα καρτέρια για το λαγό στήνονται στα σταυροδρόμια, στις γιδόστρατες και τα ξέλακα για να μπορούμε να έχουμε καλό οπτικό πεδίο και γιατί ο λαγός κατά τη δίωξή του - αφού κάνει ορι-σμένες γνώριμες σ’ αυτόν διαδρομές - θα πάρει την ανηφόρα και θα περάσει κοντά από το γιατάκι του. Αν ο λαγός μας βγει κατά μέτωπο θα τον σημαδέψουμε στα μπροστινά πόδια. Αν πηγαίνει ευθεία μπροστά μας θα του ρίξουμε στα αυτιά και αν περνάει πλάγια λίγο μπροστά του, ανάλογα την απόστασή του και την ταχύτητά του.

Το όπλο στο κυνήγι του λαγού πρέπει να έχει 70 εκ. περίπου κάνη, 2 μέχρι 4 αστέρια τσοκά-ρισμα, γι αυτό κατάλληλα είναι τα δίκαννα. Το νούμερο των σκαγίων πρέπει να είναι 2-5 και μέτρια γόμωση αυτή την εποχή. Για κυνήγι λαγού στα έλατα χρησιμοποιούνται πολλοί κυνη-γοί και πολλά σκυλιά, ενώ στα πουρνάρια 1-2 σκυλιά με 1-2 κυνηγούς είναι αρκετά. Οι και-νούργιοι λαγοκυνηγοί πρέπει να μένουν στο καρτέρι. Εκεί θα ασκηθούν πριν αρχίσουν να ο-δηγούν τα σκυλιά και θα μάθουν πρώτα να διακρίνουν τη γλώσσα του λαγόσκυλου, δηλαδή τα σημάδια των εναλλαγών του τόνου και του ρυθμού της φωνής όταν ακολουθεί και δείχνει τα ίχνη.

Κάθε λαγόσκυλο έχει δικό του τρόπο φωνής. Αν ο κυνηγός, παλιός ή καινούργιος, δεν μάθει να καταλαβαίνει τη φωνή του σκυλιού θα περνά ανιαρές στιγμές στο καρτέρι που θα κάθεται.
Το κυνήγι του λαγού με το λαγόσκυλο δεν είναι όπως νομίζουν πολλοί εύκολο πράγμα, αλλά είναι μια πρακτική επιστήμη που απαιτεί πολλές γνώσεις και μακρόχρονη πείρα. Γι αυτό δεν μπορεί ο καθένας να μιλά για το κυνήγι του λαγού αν δεν το γνωρίζει σε βάθος.
Καλή κυνηγετική χρονιά με ωραία και καλά λαγόσκυλα. Και μην ξεχνάτε να βγάλετε φωτογρα-φίες από τα κυνήγια σας και τα σκυλιά σας και τις στείλετε να τις βάλουμε στα άρθρα μας. 


πηγή     alfa-omega.gr