Συμβουλές για κυνηγούς...

Τα αυτονόητα…
Μπορεί να είναι χιλιοειπωμένα αλλά ποτέ ξεπερασμένα. Μιλάμε για τους βασικούς κανόνες συμπεριφοράς στον κυνηγότοπο, σε κάθε επίπεδο, από...
ασφάλεια, επικοινωνία, τήρηση των νόμων έως τη φροντίδα του περιβάλλοντος. Από αυτούς, άλλωστε, τους κανόνες εξαρτάται και το μέλλον του κυνηγίου στη χώρα μας.
Αισίως φτάσαμε στην έναρξη και αυτής της κυνηγετικής χρονιάς παρά τα όποια προβλήματα με το υπουργείο και τους υπόλοιπους άσπονδους αντικυνηγούς. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να θυμηθούμε ορισμένους γραπτούς και άγραφους κανόνες της κυνηγετικής μας συμπεριφοράς προς τη φύση, το θήραμα και τους συναδέλφους κυνηγούς και φυσικά τον εαυτό μας.
Μπορεί κάθε χρόνο η υπενθύμιση αυτή να αποτελεί μια ακόμα βαρετή λίστα για εμάς τους «παλιούς» αλλά μην ξεχνάμε πως υπάρχουν οι νέοι που μπαίνουν τώρα στη μεγάλη μας οικογένεια και σωστό θα ήταν να τους βοηθήσουμε να καταλάβουν τη σημασία αυτών των κανόνων, τους οποίους και εμείς πρώτοι πρέπει να τηρούμε χωρίς συμβιβασμούς.
1. ΧΕΙΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟ ΟΠΛΟ.
Το σημαντικότερο πράγμα που οφείλουμε να θυμόμαστε είναι ότι δεν πρέπει να γεμίζουμε το όπλο μας πριν φτάσουμε στον κυνηγότοπο. Αν διαθέτουμε αυτογεμές (καραμπίνα), καλό θα ήταν να έχουμε το κλείστρο ανοιχτό από την στιγμή που θα βγάλουμε το όπλο από την θήκη. Τα δίκανα τα έχουμε πάντα ανοιχτά όπου και αν τα ακουμπήσουμε. Ένα κλειστό κλείστρο και δίκανο σίγουρα δεν εμπνέει εμπιστοσύνη σ’ αυτόν που μας πλησιάζει. Πάντα όταν έρχεται κάποιος προς το μέρος μας, ανοίγουμε το όπλο μας. Επίσης, τα φυσίγγια, όπως και τα όπλα τα φιλάμε στο σπίτι σε μέρος σίγουρο και απρόσιτο σε μικρά παιδιά.
ΥΠΑΚΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟΥΣ.
Όσο άδικος και να είναι ένα νόμος, αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να παλέψουμε να τον αλλάξουμε και όχι να τον καταπατήσουμε.
Προσέχουμε τώρα στην έναρξη τις ζώνες διάβασης αποδημητικών και για ότι έχουμε αμφιβολία ρωτάμε τον Κυνηγετικό μας Σύλλογο ή το Δασαρχείο. Επίσης, το ίδιο κάνουμε αν επισκεφτούμε άγνωστο κυνηγότοπο και δεν ξέρουμε τις τοπικές απαγορεύσεις. Έτσι έχουμε πάντα την άδεια κυνηγιού μαζί μας, όπως και την άδεια κατοχής κυνηγετικού όπλου και τις επιδεικνύουμε στους θηροφύλακες, όπως και το όπλο μας για έλεγχο (3 φυσίγγια στις καραμπίνες κλπ).
ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ.
Πολλές φορές έχουμε ακούσει για ατυχήματα με εξοστρακισμούς σκαγιών ή και ακόμα με κατά μέτωπο τουφεκισμό κυνηγού. Ένα σημαντικό βοήθημα για την προστασία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι τα ειδικά γυαλιά.
ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ.
Πέρα απ’ ότι προστάζει ο νόμος, το πορτοκαλί γιλέκο θα πρέπει πάντα να βρίσκεται μέσα στην τσάντα. Πολλές ζωές συνανθρώπων μας θα είχαν σωθεί να φορούσαν πορτοκαλί γιλέκο στο κυνήγι. Ιδιαίτερα στο κυνήγι του αγριόχοιρου, όπου το φυσικό περιβάλλον αυτού του υπέροχου θηράματος είναι τέτοιο που δεν επιτρέπει την ξεκάθαρη και μακρινή όραση. Εκτός όπως από το γιλέκο, να φοράμε και ένα πορτοκαλί μπλουζάκι και καπέλο.
ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΘΗΡΕΣ.
Δείχνοντας ανοχή στον παραλογισμό της λαθροθηρίας, καταστρέφουμε σιγά – σιγά το μέλλον του κυνηγιού. Οι ατομικοί δρόμοι της λαθροθηρίας δείχνουν πρώτα απ’ όλα περιφρόνηση προς τους νόμιμους κυνηγούς που επωμίζονται τεράστια έξοδα για την συντήρηση κυνηγόσκυλων και εξοπλισμών και συνάμα υποσκάπτουν την ανάπτυξη του θηράματος για το μέλλον. Εκτός αυτών, δυσφημούν το κυνήγι και αποτελούν πρώτης τάξεως επιχειρήματα στην αντικυνηγετική προπαγάνδα.
ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΕΝΤΥΠΟ «ΑΡΤΕΜΙΣ».
Όταν γυρίζουμε, δεν ξεχνάμε να συμπληρώνουμε το έντυπο του προγράμματος «Άρτεμις». Το πρόγραμμα αυτό καταγράφει με την βοήθεια των κυνηγών την πληθυσμιακή ανάπτυξη των θηραμάτων και την κυνηγετική κάρπωση και βγάζει πολύ σημαντικά συμπεράσματα για την κατά τόπους εξάπλωση των θηραματικών ειδών. Το έντυπο το προμηθευόμαστε από τον Κυνηγετικό μας Σύλλογο και τα καταστήματα κυνηγετικών ειδών. Το στέλνουμε ατελώς μέσω του ταχυδρομείου στην επιστημονική ομάδα του «Άρτεμις» μετά την λήξη της κυνηγετικής περιόδου.
ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥΣ.
Ξέρουμε όλοι ότι το κυνήγι καταργεί τις «τάξεις» και όλοι στον κυνηγότοπο είναι ίσοι. Όμως, όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες κακής συμπεριφοράς όπου σεβάσμιοι και γηραλέοι κύριοι γίνονται «σκουπίδια» στο στόμα ασυγκράτητων και θερμόαιμων για ένα καρτέρι. Προσέχουμε, λοιπόν την συμπεριφορά μας στον κυνηγότοπο και προς τους συναδέλφους, αλλά και προς τους γεωργούς και κτηνοτρόφους. Επίσης, δένουμε το σκυλί μας όταν περνάμε από καλλιέργειες, το ίδιο και όταν συναντάμε κοπάδι ζώων.
ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΟΤΟΠΟ ΚΑΘΑΡΟ
Τι πιο αποκρουστικό από τον εξερευνούμε ένα υπέροχο κυνηγότοπο και να βρίσκουμε πεταμένα σκουπίδια. Δεν είναι τόσο δύσκολο να μαζέψουμε το κουτί από τα φυσίγγια μας και τα κυπελάκια από τους καφέδες μας σε μια σακούλα και να τα πετάξουμε στον γυρισμό στον κάδο απορριμμάτων. Το ίδιο κάνουμε και με τους άδειους κάλυκες. Θέλουμε να λεγόμαστε προστάτες της φύσης στην ουσία και όχι μόνο στα λόγια.
ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟΝ ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ
1. Το κοπάδι των πουλιών που σήκωσε ένας κυνηγός, μόνος ή με το σκυλί του, πρέπει πρώτα εκείνος να το τουφεκίσει. Κι αν πάνω σου περάσει κι ενώ ακόμα πετάει, τότε μπορείς κι εσύ να τουφεκίσεις. Όταν ξανακαθίσει, τότε το προβάδισμα το έχει εκείνος που το πρώτο σήκωσε. Εσύ - αν δε σου το πει - δεν μπορείς να το κυνηγήσεις. Αν όμως το κοπάδι σκόρπισε, τότε θα τον αφήσεις εκείνον πρώτο να διαλέξει που θα πάει κι όταν ξεκινήσει, τότε κι εσύ μπορείς να κυνηγήσεις τα πουλιά που εκείνος άφησε.
2. Έστω ότι το σκυλί ενός κυνηγού κυνηγά λαγό που μόνο του τον 'έβγαλε' κι ο λαγός περνά δίπλα σου. Εσύ μπορείς να τον τουφεκίσεις, οφείλεις όμως, αν τον 'πάρεις', να τον προσφέρεις ευγενικά στον νοικοκύρη του σκυλιού κι εκείνος θα σου επιστρέψει το φυσίγγιο που έριξες.
3. Όταν δύο ή περισσότεροι κυνηγοί είναι στο κυνήγι παρέα, τότε, ότι χτυπήσουν το μοιράζονται αδελφικά, προσπαθώντας ο ένας να φερθεί πιο γενναιόδωρος από τον άλλο. Ποτέ κυνηγός δεν προσφέρει το όπλο του με στραμμένη την κάνη προς τον συνάδελφό του. Όχι μόνο για τον κίνδυνο που οπωσδήποτε υπάρχει, αλλά και γιατί αυτό απαιτεί η 'ευγένεια των όπλων'.
4. Τουφέκισε ένας συνάδελφός σου ένα λαγό ή μια πέρδικα που συγχρόνως την τουφέκισες κι εσύ και η πέρδικα έπεσε. Ποιος όμως θα την πάρει; Την πρωτοβουλία πρέπει να την αφήσεις στον συνάδελφό σου. Εκείνος θα σου την προσφέρει κι εσύ να δεχθείς να κυνηγήσετε ως το βράδυ μαζί. Αν ξαναχτυπηθεί οποιοδήποτε θήραμα από σένα ή από κείνον, τότε θα 'ναι δικό του.
5. Στον τόπο που κάποιος άλλος κυνηγά μόνος του ή με παρέα, δεν μπορείς να κυνηγήσεις κι εσύ. Απομακρύνσου και ψάξε αλλού, έτσι θα αποφύγεις πιθανές παρεξηγήσεις οι οποίες μπορεί να καταλήξουν σε απίθανες λύσεις για τις οποίες θα μετανιώσεις. Μην ξεχνάς ότι κι εσύ και ο άλλος κρατάτε φωτιά στα χέρια σας. Κι εσύ, ίσως, τον εαυτό σου τον ελέγχεις. Ο άλλος, όμως;
6. Ο καλός κυνηγός δεν σκοτώνει ποτέ τον λαγό στο 'γιατάκι'. Κι αν τον σκοτώσει, δεν το μαρτυράει. Είναι υποτιμητικό για τον κυνηγό να ρίξει τουφεκιά σε θήραμα που κοιμάται. Κι ούτε καταδέχεται να ρίξει από 'λούφα' σε πέρδικες που τρέχουν στο νερό να δροσιστούν. Το τελευταίο άλλωστε αποτελεί και πράξη από τον νόμο κολάσιμη.
7. Τον λαγό δεν τον παρακολουθείς από τα ίχνη του πάνω στο χιόνι, όχι μόνο γιατί ο νόμος το απαγορεύει, αλλά γιατί δεν μπορεί τόσο χαμηλά να κατέβει ο 'άρχοντας' της γης και να δολοφονήσει τον λαγό, που δεν υπάρχει τρόπος να σωθεί με τα μέσα που η φύση του έχει δώσει για άμυνα.
8. Ο νέος κυνηγός σέβεται τον παλιό κι ακούει τις συμβουλές του κι ας νιώθει τον εαυτό του αξιότερο από κείνον.
9. Ποτέ ο κυνηγός δεν συνομιλεί στο βουνό με συνάνθρωπό του, έχοντας το όπλο του γεμάτο. Είναι επιταγή και χαρακτηρίζει τη μόρφωσή σου να σε δει ο συνάδελφός σου ότι άδειασες το όπλο σου.
10. Ο κυνηγός πρέπει να φερθεί σαν αδελφός σε συνάδελφό του που κάτι του συνέβη στο βουνό.
11. Το βουνό και η θάλασσα ενώνουν τους ανθρώπους. Οι περιπατητές του δάσους το 'χουν σε κακό αν δεν πουν 'καλημέρα'. Μην το ξεχνάς αυτό. Κι ο πιο ασήμαντος που θα ανταμώσεις, μπορεί να σου σώσει τη ζωή.
12. Ξέρεις, ίσως, πως η ζωή που ζούμε είναι ένα θέατρο. Το κυνήγι όμως δεν έχει 'ράμπες' και 'παρασκήνια', ξεγυμνώνει τις αξίες, μασκαρεύει τους ανάξιους, τους θρασείς και τους συμφεροντολόγους. Στο κυνήγι βγάλε τη μάσκα. Έτσι, θα σε εκτιμήσουν κι έτσι θα ξαλαφρώσεις από το βάρος που σ' όλη σου τη ζωή το σέρνεις μαζί σου. Τούτη τη λύτρωση ζει εκείνος που ζώνεται τα 'σιδερικά' και σέρνοντας πίσω του ένα σκύλο, ανηφορίζει για τα κυνηγοτόπια. Το 'κρέας' τι το κάνει μπρος σε τούτη τη λύτρωση; Λυτρώσου, λοιπόν και 'συ κι ακολούθησε το μονοπάτι που τόσοι πριν από σένα το έχουν 'πατήσει' συμβουλεύει ο συγγραφέας.
ΧΡΗΣΙΜΕΣ & ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
·Λύνουμε και ασφαλίζουμε το όπλο όταν το έχουμε στο σπίτι.
· Δεν κυνηγάμε ποτέ σε κατοικημένο χώρο
· Πυροβολούμε μόνο όταν είμαστε σίγουροι ότι έχουμε αναγνωρίσει το στόχο μας.
· Δεν πυροβολούμε χαμηλά και πίσω από θάμνους.
· Πυροβολούμε το θήραμα από απόσταση βολής.
-Αδειάζουμε το όπλο μας όταν τελειώνουμε το κυνήγι.
· Δείξτε σεβασμό στο περιβάλλον, μην αφήνετε σκουπίδια στο πέρασμά σας.
· Μην προξενείτε ζημιές σε καλλιέργειες, δέντρα, οικήματα κλπ.
· Τα όπλα και τα φυσίγγια δεν είναι παιχνίδια για παιδιά.
· Μην είστε άπληστοι, σεβαστείτε τις διατάξεις.
-Mη συγχέετε την ποσότητα με την ποιότητα! Όποιος σκοτώνει περισσότερα δεν είναι και ο καλύτερος κυνηγός.
· Κατά την άσκηση του δικαιώματός σας, σεβαστείτε τους περιορισμούς που αφορούν τον τόπο, τον τρόπο και τον χρόνο του κυνηγίου: είναι βασισμένοι στις οικολογικές ανάγκες των ειδών και του περιβάλλοντός τους.
· Σιγουρευτείτε, πριν πυροβολήσετε: ο πυροβολισμός προστατευόμενου είδους -έστω και κατά λάθος- δεν είναι αντάξιος ενός κυνηγού.
· Αποφεύγετε να κυνηγάτε, όταν οι κακές καιρικές συνθήκες κάνουν το θήραμα να μην μπορεί να αμυνθεί, και καθιστούν το κυνήγι μια απλή διαδικασία εκτέλεσης. Βοηθήστε, αντίθετα, κάθε άγριο ζώο να επιβιώσει μέσα σε αντίξοες συνθήκες.
· Μην τουφεκίζετε σε μακρινές αποστάσεις - το πολύ-πολύ να τραυματίσετε το θήραμα που ποτέ δεν θα πάρετε, ενώ θα υποφέρει.
· Αναζητήστε συστηματικά το πληγωμένο ή το νεκρό θήραμα.
· Να σέβεστε πάντοτε το θήραμα. Μεταχειριστείτε το με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
· Μην το χρησιμοποιείτε για κερδοσκοπικούς λόγους.
· Να γίνετε ένας εξειδικευμένος κυνηγός: γνωρίστε όσο γίνεται καλύτερα τα είδη, τους νόμους και τους κανονισμούς.
· Να γίνετε ένας υπεύθυνος κυνηγός: όποτε έχετε την ευκαιρία, συμμετέχετε σε επιστημονικές μελέτες που αφορούν το θήραμα.
· Να επιστρέφετε τα δαχτυλίδια που βρίσκετε και αφαιρείτε από τα πουλιά.
· Να συμπληρώνετε προσεκτικά τα σχετικά ερωτηματολόγια. Η συνεργασία με τους υπεύθυνους για το κυνήγι και τις επιστημονικές οργανώσεις προστασίας της φύσης είναι πάντοτε χρήσιμη.
· Προσπαθήστε, ώστε οι παραδοσιακοί τρόποι άσκησης του κυνηγίου σε κάθε χώρα να προσαρμόζονται στις ανάγκες διατήρησης των μεταναστευτικών ειδών.
· Αναγνωρίστε τον ρόλο των αρπακτικών.
· Συμμετέχετε ενεργά στη μάχη ενάντια στη λαθροθηρία.
· Βοηθήστε την προστασία και την ανάπτυξη των βιοτόπων της άγριας πανίδας: Συμμετέχετε στη διατήρηση των δασών, για να αποφεύγονται οι πυρκαγιές.
· Αποφύγετε τις αναίτιες ενοχλήσεις κατά την περίοδο της αναπαραγωγής.
· Σεβαστείτε αυτούς που σας υποδέχονται στη γη τους και την Πολιτεία, που σας επιτρέπει να κυνηγάτε.
Μην περιφρονείτε την περιουσία του άλλου. Μην ξεχνάτε να ξανακλείνετε τους φράκτες, μην τρομάζετε τα οικόσιτα ζώα. Σεβαστείτε τις καλλιέργειες.
· Προσοχή στις πυρκαγιές: μην ανάβετε φωτιά και μην καπνίζετε στο δάσος!
· Αποφύγετε τα καλώδια του ηλεκτρικού και του τηλεφώνου - μια βολή αρκεί, για να γίνει ζημιά.
· Σεβαστείτε τις πινακίδες. Όταν τις μετατρέπετε σε στόχους, κάνετε μια ανόητη πράξη, που επιπλέον μπορεί να σας κοστίσει ακριβά.
· Μαζέψτε τους άδειους κάλυκες, βοηθάτε το περιβάλλον.
· Σεβαστείτε τους άλλους χρήστες της φύσης, αλλά και αυτούς που απλώς την παρατηρούν.
· Κοντά σε κατοικημένες περιοχές, συμμορφωθείτε με τους κανόνες καλής συμπεριφοράς και ασφαλείας και διατηρήστε, όσο γίνεται περισσότερο, την ησυχία των κατοίκων.
· Έχετε πάντα πάνω σας την κυνηγετική άδεια: όταν κυνηγάτε, είναι υποχρεωτικό.
· Προσπαθήστε οι σκύλοι σας να μη γίνουν άγριοι και ανυπάκουοι. Κρατήστε τους με λουρί στους δρόμους και στα μονοπάτια.
· Με τη συμβουλή και το παράδειγμα, στηρίξτε την εκπαίδευση και την καλή συμπεριφορά των νέων κυνηγών.

πηγή inews.gr/96/symvoules-gia-kynigous.htm

Συμβουλές για νέους κυνηγούς

Λοιπόν, έχετε ετοιμαστεί και βγήκατε για κυνήγι. Πήρατε όσα θεωρείτε σημαντικα και αναγκαία. Μην ξεχάσετε όμως να προμηθευτείτε με κατάλογους και φωτογραφίες των ζώων - αλλιώς πώς θα ξέρετε τι ζώο είναι αυτό που συναντήσατε;

Για κάθε ενδεχόμενο να θυμάστε:

- αν το ζώο πετάει τοτε μάλλον είναι πουλί, κι αν τρέχει μόνο, το πιθανότερο είναι θηρίο.
- αν το ζώο ούτε πετά ούτε τρέχει, και είναι δεμένο με το σκοινί τοτε το πιθανότερο είναι οικιακό ζώο. Το κυνήγι σ' αυτά δεν απαγορεύεται, αλλά είναι γεμάτο από κινδύνους.
- αν το ζώο τρέχει και έχει και φτερά τοτε κοιτάξτε μήπως υπάρχει καμιά κατοικία κοντά, αν υπάρχει, τότε είναι κότα.
- αν βλέπετε πολλά ζώα και αυτά μουγκρίζουν, μην βιάζεστε να πυροβολήσετε, μπορείτε να πετύχετε τον βοσκό.
Μετά από το να πυροβολήσατε, κοιτάξτε προσεκτικά στο μέρος όπου ήτανε κατευθυνόμενο το στόμα του τουφεκιού. Αν δεν πετύχατε τίποτα, είστε πολύ τυχεροί, μπορεί ότι αποφύγατε από πολλούς μπελάδες. Αν πετύχατε κάτι που δεν σκοπεύσατε καθόλου, προσπαθήστε να θυμηθείτε πού, στην ουσία, σκοπεύατε.
Αν λοιπόν πετύχατε ακριβώς αυτό που σκοπεύσατε, κοιτάξτε γύρο γύρο, μπορεί να το σκόπευσε και κάποιος άλλος. Τώρα ακούστε τους ήχους. Οι ήχοι υπάρχουν των δύο ειδών: επικίνδυνοι και ακίνδυνοι. Τους ακίνδυνους θα τους αναλύσετε μόνοι σας. Oι επικίνδυνοι μπορούν να είναι οι εξής:
α) Κραυγές - δυνατές, με τις βρισιές, αν πετύχατε τον στρατιώτη του σώματος κυνηγών, τον συλλέκτη μανιταριών ή τον άλλο κυνηγό.
β) Κραυγές - δυνατές, γεμάτες χαρά, αν πετύχατε τη γυναίκα ή την πεθερά του στρατιώτη του σώματος κυνηγών, του συλλέκτη μανιταριών ή του άλλου κυνηγού.
γ) Κραυγές - παραπονιάρικες, με τη χαρακτηριστική ωρυγή, αν πετύχατε το δικό σας σκύλο. (Πάρα πολύ επικίνδυνο:)
δ) Δυνατός βρυχηθμός - αν πετύχατε στην κυψέλη μπροστά στη μύτη της αρκούδας.
ε) Βούισμα που όλο και δυναμώνει- αν πετύχατε το αεροπλάνο.
Επισης, για καθε ενδεχόμενο αυτά ειναι μερικα απο τα οποια δεν πρεπει σε καμία περίπτωση να παραλείψετε να κάνετε προτού ξεκινήσετε:

1. Να Φορέστε τον αλυσιδωτό θώρακα - να θυμάστε: υπάρχουν κι άλλοι που βγήκαν για κυνήγι.
2. Να πάρτε το πρόχειρο φαρμακείο - ενίοτε δεν βοηθά ακομα και αλυσιδωτός να ειναι ο θώρακας.
3. Ασφαλιστείτε - αυτό θα βοηθήσει της οικογένειάς σας να επιζήσει τη θλίψη αν δεν σας σώσει και το πρόχειρο φαρμακείο.
4. Πάρτε τα σπίρτα - όταν τελειώσουν τα εφόδια θα μπορέσετε να ανάψετε τα συνθηματικά πυρά.
5. Πάρτε αναπτήρα - με τη βοήθειά του πάντα θα μπορέσετε να ανάψετε τα πιθανος βρεγμένα σπίρτα.
6. Πάρτε τα δoκάνια - αυτά είναι το αναντικατάστατο μέτρο για να σημαδεύετε την τοποθεσία. Αν θέλετε να σημαδέψετε έναν τόπο, αφήσετε τολμηρά το δoκάνι εκεί. Τότε, ακόμα και στο ολόκληρο σκοτάδι θα θυμηθείτε πανεύκολα τον τόπο αυτό.
7. Πάρτε μαζί σας καποιο αντικειμενο αξιας που δεν σας ανηκει! Ακόμα και αν χαθείτε τυχαία κάπου, θα σας βρουν οπωσδήποτε - είτε το αφεντικό των πραγμάτων, είτε η αστυνομία.

πηγή gelastoxilaki.info

Κυνήγοι αγριογούρουνου

Αγριόχοιρος (Sus scrofa)

Το αρσενικό φτάνει το βάρος των 170 κιλών, ύψος ενός μέτρου στο ακρώμιο και μήκος έως και 180 εκατ. Ο άγριος θηλυκός χοίρος είναι μικρότερος από τον αρσενικό. Έχει μεγάλο κεφάλι, και μακρύ ρύγχος που τελειώνει σε μουσούδα, η ουρά που τελειώνει με μια τούφα από τρίχες, τα ενήλικα αρσενικά έχουν κυνοειδείς χαυλιόδοντες που προεξέχουν και από τις δύο πλευρές του στόματος. Χαυλιόδοντες (πιο μικρούς των αρσενικών) μπορούν να έχουν και τα μεγάλα σε ηλικία θηλυκά. Το τρίχωμα είναι σκληρό, δύσκαμπτο, από σκούρο καφέ έως μαύρο. Τα μικρά αγριογούρουνα έχουν ανοιχτόχρωμες καφέ ρίγες κατά μήκος, κατόπιν αποκτούν ένα ομοιόμορφο σκούρο καφέ χρώμα μέχρι την ηλικία 1 έτους

Ο αγριόχοιρος είναι κυρίως ο χορτοφάγος, τρώει βελανίδια, ρίζες, βολβούς που μπορεί να ξεθάψει. Επιτίθεται εύκολα στις καλλιέργειες κοντά το δάσος.
Ο αραβόσιτος στο γαλακτώδες στάδιο είναι από τις πιο αγαπημένες του τροφές. Τρέφεται επίσης με έντομα, γαιοσκώληκες, σαλιγκάρια που βρίσκει σκάβοντας.
Ζει στις πυκνές καλυμμένες περιοχές στο δάσος, σε μητριαρχικά οργανωμένες αγέλες, σε αυτές τις οικογενειακές ομάδες αποκλείονται τα μεγάλα αρσενικά.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, παραμένει κρυμμένο στη φωλιά του (κουμάσι - λότσι) και βγαίνει για τροφή κατά τη διάρκεια της νύχτας. Όταν κυνηγηθεί αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα, ενώ αν χρειαστεί κολυμπάει πολύ καλά. Σπάνια ξεπερνά την ηλικία των 15 ετών.
H εποχή αναπαραγωγής αρχίζει τον Oκτώβριο και τελειώνει τον Απρίλιο, η αρχηγός της αγέλης είναι η πρώτη που επιδεικνύει σημεία οίστρου και αυτό δρα σαν σινιάλο για τα υπόλοιπα θηλυκά (συγχρονισμός οίστρου). Mετά από κύηση 115 ημερών, γεννιούνται τα μικρά, συνήθως 3, ενώ κάποτε φτάνουν μέχρι και 8.
Η απογαλάκτιση πραγματοποιείται μετά από 3 μήνες και ανεξαρτητοποιούνται σε ηλικία 6 μηνών. Το θηλυκό αγριογούρουνο είναι σεξουαλικά ώριμο όταν φτάσει το 1 έτους, το αρσενικό μετά από 18 μήνες.
Στην Eλλάδα, όπως και στην υπόλοιπη Eυρώπη, δείχνει μια τάση αύξησης. H εξάπλωσή του στην Στερεά καλύπτει όλους του νομούς με εξαίρεση την Aττική. Στην Πελοπόννησο έχει εξαπλωθεί ύστερα από μια αρχική απελευθέρωση τριάντα ζώων το 1989.
KYNHΓI
Στην Eλλάδα ο τρόπος κυνηγίου είναι πάντα η παγάνα όπου τα αγριογούρουνα πιέζονται από παγανιστάδες προς τα καρτέρια. Σε άλλες χώρες, εφαρμόζεται και το κυνήγι από κυνηγούς που ψάχνουν μόνοι ή στήνουν καρτέρι σε προετοιμασμένα σημεία. H δεύτερη μέθοδος τείνει να είναι πιο επιλεκτική, επιτρέποντας στον κυνηγό να επιλέξει πιο θήραμα θα πάρει.
Όποια μέθοδος και αν εφαρμόζεται είναι ουσιαστικής σημασίας η αποφυγή θήρευσης του κυρίαρχου θηλυκού και των άλλων θηλυκών της αγέλης. Παράλληλα, η αφαίρεση των ανώριμων αρσενικών ωφελεί στην αναπαραγωγή της αγέλης.

πηγή levidionline.com

Το κυνήγι του λαγού κατά την έναρξη

Του Στάθη Καβαθούλη
Στη χώρα μας υπάρχουν πολλοί λαγοκυνηγοί και σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της Ευρώ-πης είναι σε μεγαλύτερο ποσοστό. Αυτό οφείλεται κατ’ αρχήν στο ότι υπάρχουν ακόμη αρκετοί λαγοί στην Ελλάδα και το μεγαλύτερο ποσοστό των κυνηγών βρίσκεται στην επαρχία. Με τη νέα ρυθμιστική το κυνήγι του λαγού αρχίζει στις 15 Σεπτεμβρίου και τελειώνει στις 9 Ιανουαρί-ου. Οι πρώτες δεκαπέντε ημέρες είναι γενικά οι καλύτερες από απόψεως τσάντας, διότι αφ’ ενός υπάρχουν οι λαγοί, οι νέοι (της χρονιάς) αλλά και οι παλιοί και αφ’ ετέρου οι μεν πρώτοι είναι ακόμη απονήρευτοι, οι δε δεύτεροι έχουν σχεδόν ξεχάσει τους περσινούς διωγμούς και επί πλέον όλοι οι λαγοί (συμπεριλαμβανομένων και των αρσενικών) δεν κάνουν μεγάλες νυ-χτερινές περιπλανήσεις.
Στις μέρες μας ακόμη στα χωριά, όταν λένε κυνήγι εννοούν το κυνήγι του λαγού. Το ζώο αυτό είναι το πρώτο και κύριο απ’ όλα τα ενδημικά θηράματά μας και ευδοκιμεί σ’ ολόκληρη τη χώ-ρα. Το κυνήγι αυτό δίνει ζωηρές συγκινήσεις και χτυποκάρδια με τα απρόοπτα που προξενεί ακόμα κι αν για πολλούς και διάφορους λόγους αποτύχει.

Το κυνήγι από τις 15 Σεπτεμβρίου παρ’ ότι δεν επιτρέπει πλήρη εργασία του λαγόσκυλου λό-γω ζέστης, ιδίως όταν υπάρχει ξηρασία (αυτό ισχύει προπάντων στη Νότια Ελλάδα) εν τούτοις είναι ωραίο, γιατί το κλίμα είναι γλυκό και η εξοχή είναι ακόμη σε μεγάλη λάμψη, παρά τα μερι-κά σημάδια του πλησιάζοντος φθινοπώρου αλλά και γιατί οι λαγοί βρίσκονται αυτή την εποχή στην πιο απαστράπτουσα φάση της σωματικής τους ανάπτυξης, με παχύτερο κρέας και φα-νταχτερό τρίχωμα.

Την εποχή αυτή θα διαλέξουμε για λαγοτόπια, βουνά με μεγάλο υψόμετρο, γιατί κρατάνε κά-ποια υγρασία από τις βροχές του Αυγούστου και μερικές φορές είναι πιθανό να έχει πρασινίσει το χορτάρι. Προσοχή όμως, από την τελευταία βροχή πρέπει να έχει περάσει το ελάχιστο μια εβδομάδα για να μην υπάρχει η λεγόμενη «αποφορά», δηλαδή η μυρωδιά που εκπέμπει η γη ή μάλλον τα ξεραμένα χόρτα μετά από τόσους μήνες ξηρασίας.

Εάν έχει βρέξει ικανοποιητικά, ωραία βουνά για κυνήγι λαγού είναι αυτά με τα έλατα. Εκεί γί-νεται το πραγματικό λαγοκυνήγι, γιατί συνδυάζει τα πάντα: φυσική ομορφιά και κάπως πιο κρύο καιρό, που διευκολύνει τα λαγόσκυλα στο έργο τους. Αν όμως η γη δεν έχει χορτάσει βροχή, τότε αυτόματα γίνεται πιο δύσκολος λαγότοπος γιατί τα έλατα από κάτω είναι κενά και ο λαγός δεν ακουμπάει στα πουρνάρια ή στα κέδρα για να αφήσει πιο έντονη μυρωδιά. Οπότε το μόνο που μένει είναι το ελαφρύ πάτημα του ποδιού και αν σ’ αυτό δεν βοηθάει και το έδα-φος, καταλαβαίνετε τις δυσκολίες που υπάρχουν. Στην προκειμένη περίπτωση είναι προτιμό-τερο να οδηγήσουμε τα σκυλιά σε πολύ χαμηλό υψόμετρο και σε μέρη όπου υπάρχουν κοντά χωράφια που ποτίζονται όπως βαμβάκια, τριφύλλια, κ.λ.π., γιατί εκεί μπορεί να βρούμε υγρα-σία που έχει γίνει με τεχνητό τρόπο (γιατί τα χωράφια το καλοκαίρι έχουν ποτιστεί αρκετά).

Αν διαλέξουμε να κυνηγήσουμε στα έλατα, η παρέα μας πρέπει να αποτελείται από περισσό-τερα άτομα, συνήθως 2-4 άτομα είναι αρκετά. Λιγότερα άτομα θεωρούνται λίγα και περισσότε-ρα προτιμούνται για το κυνήγι του αγριογούρουνου. Το κυνήγι στα έλατα απαιτεί την πρωινή παρεύρεσή μας στον κυνηγότοπο που θ’ αφήσουμε το σκυλί για ιχνηλασία λόγω της επικείμε-νης ζέστης.

Επίσης θα πρέπει να επισημάνουμε ότι τα νεαρά σκυλιά τις πρώτες μέρες δεν πρέπει να τα βγάλουμε γιατί πέφτουν πολλές τουφεκιές και μπορεί να φοβηθούν. Τα σκυλιά θα τα οδηγή-σουμε στις λάκες και στα ανοίγματα που βρίσκονται ανάμεσα στα έλατα και συνήθως εκεί βο-σκάνε οι λαγοί το βράδυ. Αυτό που θα προσέξουμε είναι να πιάσουν τα σκυλιά φρέσκο ντορό και να μην μας ταλαιπωρήσουν τα βραδινά ίχνη, γιατί οι ώρες που έχουμε να κυνηγήσουμε δεν είναι πολλές. Το λαγόσκυλο μόλις συναντήσει ίχνη λαγού κάθεται και τα μελετά, τα «δια-βάζει» που λένε αλλού, για να διαπιστώσει αν είναι παλαιά ή φρέσκα.

Την εποχή αυτή συνήθως ο ντορός του λαγού είναι φρέσκος γιατί δεν έχει βοσκήσει πολλές ώρες ο λαγός το βράδυ και γι αυτό πολλές φορές το βλέπουν να τον παίρνει η μέρα έξω. Με-ρικές φορές τέτοια εποχή παίρνουμε πολύ φρέσκους ντορούς που οφείλονται σ’ αυτό ακριβώς το πράγμα. Ορισμένοι όταν πάρουν τέτοιο λαγό λένε ότι ήταν ξενύχτης. Την εποχή αυτή οι λαγοί δεν κάνουν πολύ μακρινό ντορό. Αυτό ίσως να γίνεται επειδή τα σκυλιά δεν πιάνουν λό-γω ξέρας πολύ βραδινό ντορό και όχι γιατί δεν κάνει πολλά χιλιόμετρα.
Αφού λοιπόν το σκυλί πάρει τον φρέσκο ντορό, ξεκόψει και βρει τον μονοντορό που έχει πάρει για να φύγει για το γιατάκι, θα πρέπει ή κάποιος να το ακολουθήσει, γιατί το σκυλί μπορεί να βρει κάποιο εμπόδιο πιο κάτω που να μην μπορεί να το προσπεράσει ή αφήνουμε το σκυλί να πάει μόνο του και να τον ξεφωλιάσει. Οι υπόλοιποι κυνηγοί της παρέας πρέπει να έχουν πιά-σει από πριν τα καρτέρια (εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι λαγοκυνηγοί πρέπει να γνω-ρίζουν καλά τη ζωή και τις συνήθειες του λαγού, καθώς και τον τρόπο κυνηγίου του, αλλά συγχρόνως πρέπει να είναι και μετεωρολόγοι και γεωφυσικοί ακόμα). Ο λαγός πιάνει γιατάκι τον ζεστό καιρό σε μέρη σκιερά και δροσερά και βαθιές ρεματιές τις οποίες δεν παίρνει για πολύ ώρα ο ήλιος. Το σκυλί όταν φτάσει στο γιατάκι του ο λαγός μπορεί να έχει φύγει, σέρνει όπως λέμε στη γλώσσα των λαγάδων. Μερικοί παλιοί κυνηγοί λένε ότι τέτοια εποχή τα σκυλιά πρέπει να αφήνονται στην ιχνηλασία αφού έχει βγει ο ήλιος και ο λαγός έχει γιατακιάσει για τα καλά. Όταν το σκυλί ξεφωλιάσει το λαγό και αρχίσει την καταδίωξη, είναι η ωραιότερη φάση του λαγοκυνηγού. Ειδικά όταν τα σκυλιά είναι καθαρόαιμα για να έχουν ποικιλία φωνής χαίρε-σαι να τα ακούς καθώς αντιλαλούν οι ρεματιές. Γι αυτό ο κυνηγός δεν πρέπει να πηγαίνει κο-ντά στα σκυλιά και να τουφεκίζει το θήραμα στο ξεπέταγμα γιατί έτσι κόβει τη χαρά των συ-ντρόφων του να ζήσουν αυτή τη φάση του κυνηγίου και να γαληνέψει η ψυχή τους από τα α-λυχτίσματα των σκύλων. Το γαλήνεμα είναι υποκειμενικό βέβαια γιατί ορισμένες φορές η καρ-διά πάει να σπάσει από την προσμονή του «αυτιά».

Τα καρτέρια για το λαγό στήνονται στα σταυροδρόμια, στις γιδόστρατες και τα ξέλακα για να μπορούμε να έχουμε καλό οπτικό πεδίο και γιατί ο λαγός κατά τη δίωξή του - αφού κάνει ορι-σμένες γνώριμες σ’ αυτόν διαδρομές - θα πάρει την ανηφόρα και θα περάσει κοντά από το γιατάκι του. Αν ο λαγός μας βγει κατά μέτωπο θα τον σημαδέψουμε στα μπροστινά πόδια. Αν πηγαίνει ευθεία μπροστά μας θα του ρίξουμε στα αυτιά και αν περνάει πλάγια λίγο μπροστά του, ανάλογα την απόστασή του και την ταχύτητά του.

Το όπλο στο κυνήγι του λαγού πρέπει να έχει 70 εκ. περίπου κάνη, 2 μέχρι 4 αστέρια τσοκά-ρισμα, γι αυτό κατάλληλα είναι τα δίκαννα. Το νούμερο των σκαγίων πρέπει να είναι 2-5 και μέτρια γόμωση αυτή την εποχή. Για κυνήγι λαγού στα έλατα χρησιμοποιούνται πολλοί κυνη-γοί και πολλά σκυλιά, ενώ στα πουρνάρια 1-2 σκυλιά με 1-2 κυνηγούς είναι αρκετά. Οι και-νούργιοι λαγοκυνηγοί πρέπει να μένουν στο καρτέρι. Εκεί θα ασκηθούν πριν αρχίσουν να ο-δηγούν τα σκυλιά και θα μάθουν πρώτα να διακρίνουν τη γλώσσα του λαγόσκυλου, δηλαδή τα σημάδια των εναλλαγών του τόνου και του ρυθμού της φωνής όταν ακολουθεί και δείχνει τα ίχνη.

Κάθε λαγόσκυλο έχει δικό του τρόπο φωνής. Αν ο κυνηγός, παλιός ή καινούργιος, δεν μάθει να καταλαβαίνει τη φωνή του σκυλιού θα περνά ανιαρές στιγμές στο καρτέρι που θα κάθεται.
Το κυνήγι του λαγού με το λαγόσκυλο δεν είναι όπως νομίζουν πολλοί εύκολο πράγμα, αλλά είναι μια πρακτική επιστήμη που απαιτεί πολλές γνώσεις και μακρόχρονη πείρα. Γι αυτό δεν μπορεί ο καθένας να μιλά για το κυνήγι του λαγού αν δεν το γνωρίζει σε βάθος.
Καλή κυνηγετική χρονιά με ωραία και καλά λαγόσκυλα. Και μην ξεχνάτε να βγάλετε φωτογρα-φίες από τα κυνήγια σας και τα σκυλιά σας και τις στείλετε να τις βάλουμε στα άρθρα μας.

πηγή alfa-omega.gr

Τα καλύτερα κυνηγόσκυλα

Φέρμες: Πόιντερ - Αγγλικό Σέτερ - Γκόρντον Σέτερ - Ιρλανδέζικο Σέτερ - Γερμανικό Πόιντερ (Κούρτσχαρ) - Επανιέλ Μπρετόν
Ιχνηλάτες: Ελληνικός Ιχνηλάτης (Γκέκας) - Κρητικός Ιχνηλάτης - Αγγλικός Ιχνηλάτης (Μπιγλ) - Ιταλικός Ιχνηλάτης (Σεγκούτσιο)

Pointer: Το Πόιντερ είναι η αφρόκρεμα των κυνηγετικών σκυλιών. Ένα καλά εκπαιδευμένο Πόιντερ, είναι ένα τέλειο κυνηγόσκυλο. Είναι ένας σκύλος που ζει για το κυνήγι, είναι πανέξυπνος και πολύ όμορφος που έχει δύναμη και κυνηγετικό πάθος και μπορεί να γίνει ιδανικός σύντροφος στο κυνήγι αλλά και στο σπίτι. Όσον αφορά τα μειονεκτήματα του είναι ότι αποφεύγει να μπαίνει στα πυκνά και δε συμπαθεί ιδιαίτερα το κρύο νερό λόγω του κοντού του τριχώματος. Τα παραπάνω αντισταθμίζονται με τις πανέμορφες 'μαρμάρινες' φέρμες που μας χαρίζουν. Τέλος μερικά πόιντερ δείχνουν απροθυμία για απόρτ, μπορούν όμως αν εκπαιδευτούν σωστά να μάθουν να απορτάρουν κανονικά. Σήμερα όπου αυξάνει η ζήτηση ενός «πρακτικού» σκυλιού πού τα κάνει όλα, ίσως το πόιντερ να είναι μια καλή λύση.

English Setter: Το Αγγλικό Σέτερ είναι ένας σκύλος ευγενικής συμπεριφοράς . Το βασικό χαρακτηριστικό του στο κυνήγι και κυρίως κατά την φέρμα είναι ότι θυμίζει αιλουροειδές, αφού ποντάρει έρποντας ή κρατώντας το σώμα του όσο πιο κοντά στο έδαφος μπορεί. Έχει δύναμη και σταθερότητα και γι' αυτό είναι πολύ ενεργητικός στο κυνήγι, αντέχει πολύ στο πυκνό, δεν προβληματίζεται με το νερό και απορτάρει κανονικά. Ο χαρακτήρας του, είναι ένα απ' τα πολλά πλεονεκτήματα της ράτσας, που τον κάνουν ιδανικό σύντροφο στο κυνήγι ενώ στο σπίτι είναι πολύ φιλικός.

Gordon Setter: Είναι ένα πανέμορφο σκυλί και ο συνδυασμός των χρωμάτων του (μαύρο -καφέ) εμένα προσωπικά με μαγεύει. Το χαρακτηριστικό του είναι ότι δένεται πολύ με το αφεντικό του, αυτό φαίνεται από το ότι το σκυλί κυνηγά για εμάς και όχι για τον εαυτό του (όπως μερικά πόιντερ). Έχει χαρακτήρα ευγενή και απευθύνεται σε κυνηγούς πού θέλουν ένα σκυλί πού κυνηγάει σε μικρή με μέτρια απόσταση και να μπαίνει στα πυκνά. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι επειδή αγαπά το αφεντικό του πολύ, καλό θα είναι να το πάρουμε από μικρό κουτάβι και να το μεγαλώσουμε μόνοι μας έτσι θα είναι ένας πιστός σύντροφος για πάντα -αυτό το προτείνω για όλες τις ράτσες. Κυνηγά πολύ καλά την πέρδικα και την μπεκάτσα άλλα το μαύρο χρώμα του δεν του επιτρέπει να κυνηγά ώρες στον καυτό ήλιο.

Irish Setter: Ένα πολύ όμορφο σκυλί με ένα τρομερό καφέ χρώμα που λάμπει. Είναι λίγο μεγαλύτερο από τα άλλα σέτερ και κυνηγά εξ ίσου καλά με την απαιτούμενη εκπαίδευση. Δεν είναι πολύ διαδεδομένο στους Έλληνες κυνηγούς και αυτό γιατί λόγο της ομορφιάς του έχει γίνει από πολλούς σκύλος συντροφιάς χάνοντας πολλές φορές το κυνηγετικό του χάρισμα, βέβαια υπάρχουν πολύ καλά σκυλιά με 'κυνηγετικά αίματα' τα οποία αν εκπαιδευτούν σωστά υπόσχονται πολύ ωραία κυνήγια.

Kurzhaar: Είναι ένας σκύλος που μπορεί να τα κάνει όλα. Το ανάστημα του είναι μεσαίο προς μεγάλο χωρίς αυτό να είναι μειονέκτημα αφού μπορεί και κινείται με μεγάλη χάρη και σταθερότητα. Είναι έξυπνος, εκπαιδεύεται εύκολα και θα αγαπήσει πολύ το αφεντικό του, το σπίτι του και θα γίνει καλός φύλακας. Τα Κούρτσχααρ είναι δυνατά και δεν φοβούνται σχεδόν τίποτε. Στο κυνήγι τα καταφέρνουν πολύ καλά στα πτερωτά, αλλά και στα τριχωτά θηράματα. Δεν έχουν πρόβλημα με το νερό και απορτάρουν ακόμη και από παγωμένο νερό.

Epanιel Bretton: Μικρός σκύλος με κοντή ουρά είναι αρκετά γρήγορος και έχει σταθερή φέρμα που τον κάνουν ιδανικό στο κυνήγι μπεκάτσας. Λόγο μεγέθους ψάχνει εύκολα στο πυκνό και απορτάρει κανονικά. Πολλοί το χαρακτηρίζουν σαν το κυνηγόσκυλο του αύριο. Είναι φιλικός με τους ανθρώπους και τα μικρά παιδιά.

Ελληνικός Ιχνηλάτης: Ο Γκέκας είναι σκύλος με πολλά προσόντα που δεν έχουν εκτιμηθεί από πολλούς. Ένας σκύλος μέσου μεγέθους με χρώμα μαύρο με κανελί. Κατασκευή σώματος κλασική του διώκτη -ιχνηλάτη, με δυνατό σκελετό, χωρίς περιττό βάρος, γεροδεμένος, γρήγορος, με εντυπωσιακή ισχύ για το μπόι του και εκρηκτική απόδοση έργου όταν χρειαστεί. Κορυφαίο πλεονέκτημα του η εξαιρετικά καλή προσαρμογή του στο μεσογειακό τοπίο και κλίμα (από τα παράκτια μέρη έως και τα ορεινά). Έχει κυνηγετικό ένστικτο ιδιαίτερα ανεπτυγμένο και είναι έξυπνο σκυλί με μεγάλη αφοσίωση στο έργο του. Όλα τα παραπάνω το κάνουν πολύ αποδοτικό στο κυνήγι του λαγού όσο δύσκολο και αν είναι αυτό. Ένας έμπειρος σκύλος είναι ικανός να κυνηγήσει τον αγριόχοιρο χωρίς δισταγμούς. Τέλος είναι και πολύ καλός σύντροφος στο κυνήγι.

Κρητικός Ιχνηλάτης: Η αρχαιότερη κυνηγετική φυλή στην Ευρώπη (4000 χρόνια). Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, τον κάνουν να ξεχωρίζει από τις άλλες γνωστές φυλές ιχνηλατών. Είναι ένας σιωπηλος (κατα την ερευνα του) ιχνηλάτης με λαγονικοειδη κατασκευη που του επιτρεπει να αναπτυσει μεγαλες ταχύτητες και να συλαμβάνει θηράματα ακομή και σε πολύ ανώμαλα εδάφη όπως αυτά της Κρήτης. Εργάζεται πάντα σε συνεργασία με τον κυνηγό χωρίς να χάνει επαφή με αυτόν. Είναι σκυλί μεσαίου μεγέθους και τα χρώματα του ποικιλουν απο ραβδωτό καφέ μαύρο, λευκο, μπεζ, ζαχαρί, ξανθό και μαύρο. Ακομα και σε συνδυασμό αυτών των χρωμάτων ανα δύο. Εντυπωση ακομη κανει η περιτυλισσόμενη ουρά του. Γενικά είναι ένα πολύ εκπαιδεύσιμο υπάκουο και εργατικό σκυλί που εργάζεται εξίσου καλα σε όλα τα εδάφη και συνθήκες.

Beagle: Ο Αγγλικός ιχνηλάτης είναι το παραδοσιακό σκυλί των άγγλων ευγενών που χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν ακόμη αυτά τα υπέροχα σκυλιά σε αγέλες των 10-20 ή και περισσοτέρων ατόμων, στο κυνήγι της αλεπούς. Πράγματι το μπιγκλ αναδεικνύει τα χαρίσματά του όταν κυνηγά σε αγέλες. Βέβαια δεν πρέπει να μας ανησυχεί το ότι οι άγγλοι το χρησιμοποιούσας για αλεπούδες αφού αυτό ήταν το παραδοσιακό τους κυνήγι, πολλοί Έλληνες κυνηγοί χρησιμοποιούν αυτά τα σκυλιά σε λαγό και αγριογούρουνα με πολύ καλά αποτελέσματα.

Segutzio: Ο Ιταλικός ιχνηλάτης είναι πολύ καλός και εργατικός σκύλος, που κυνηγά με επιμονή και έχει μεγάλη αντοχή λόγο του μικρού του βάρους. Κυνηγά πολύ καλά και στην Ελλάδα αφού έχει 'κατασκευαστεί' για το Μεσογειακό κλίμα. Έχει ένα ιδιόρρυθμο κλαφούνισμα που είναι όμως πολύ δυνατό και διαπεραστικό, πράγμα που βοηθά πολύ. Γενικά είναι ευχάριστος και για συντροφιά.

πηγή members.fortunecity.com/iskoufias/_hunting/dogs.htm

Το κυνήγι του λαγού με σκυλιά δίωξης

Γράφει ο Στάθης Καβαθούλης
Σε μια εποχή που τα πάντα αλλάζουν (πολλά από τα οποία προς το χειρότερο), υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που παραμένουν δεμένοι με τις παραδόσεις αυτού του τόπου. Συνήθως αυτό ισχύει στην επαρχία και αν τυχόν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και στις μεγαλουπόλεις, σε κάθε ευκαιρία πηγαίνουν στην επαρχία για να νιώσουν καλύτερα τις παραδόσεις, να μυρίσουν την ελληνική φύση, να μετριάσουν την ταχύτητα του αυτοκινήτου τους για να περάσουν τα γιδοπρόβατα του βοσκού, ενώ στην πιο κάτω στροφή θα ανταμώσουν τον παλιό λαγοκυνηγό να γυρίζει στο χωριό με τα λαγόσκυλά του. Πολλοί παρέμειναν στην επαρχία και για το κυνήγι, για να μπορούν να γίνουν ένα με τη φύση, να την αφουγκραστούν κι αυτή απλόχερα να τους δώσει τα μυστικά της. Όταν σε κάποιον πεις ότι στο δρόμο συνάντησες κάποιον κυνηγό, αυτόματα ο νους του πάει στον λαγοκυνηγό και αν του πεις ότι είχε και σκυλιά, τότε θα σε ρωτήσει αν είναι «ζαγάρια». Το λαγοκυνήγι είναι το παραδοσιακότερο κυνήγι στην Ελλάδα, καθώς και το αρχαιότερο. Είναι το κυνήγι που έδωσε και το όνομά του στο ίδιο το κυνήγι, καθώς στην αρχαιότητα δεν υπήρχαν φυλές σκύλων φέρμας, αλλά μόνο ιχνηλάτες. (Στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε ότι και οι ιχνηλάτες κάνουν ένα μικρό σταμάτημα πριν σηκώσουν τον λαγό και προφανώς αυτή την ιδιότητα εκμεταλλεύτηκαν οι εκτροφείς της εποχής και δημιούργησαν τις φυλές φέρμας). Όπως είπαμε και πριν, το κυνήγι αυτό παραμένει αναλλοίωτο για αιώνες, ίσως το μόνο που έχει αλλάξει είναι το μεταφορικό μέσο. Πριν αρκετά χρόνια η μεταφορά των κυνηγών στους κυνηγότοπους γινόταν ή με τα πόδια ή με ζώα (συνήθως γαϊδούρια, μουλάρια ή άλογα). Το λαγόσκυλο χρησίμευε για όλα τα κυνήγια, όπως λαγό, γουρούνια, πέρδικες, μπεκάτσες. Σήμερα, τα λαγόσκυλα χρησιμοποιούνται μόνο για λαγό και για αγριογούρουνα.
Το κυνήγι του λαγού είναι πολύ δύσκολο και πολυσύνθετο, αλλά και πολύ όμορφο ταυτόχρονα, γι αυτό και παραμένει το πρώτο στην προτίμηση των κυνηγών. Η παράδοση συνεχίζεται. Οι νεότεροι κυνηγοί ακολουθούν τους παλαιότερους για να μάθουν το κυνήγι αλλά και την σωστή κυνηγετική συμπεριφορά, όσον αφορά τους συγκυνηγούς και το θήραμα. Ας έρθουμε όμως στο σήμερα, το οποίο είναι το ίδιο από πλευράς τρόπου κυνηγίου με το χθες. Ωστόσο υπάρχουν αλλαγές σε κάποια βασικά πράγματα. Η πρώτη εντοπίζεται στους λαγότοπους, στους οποίους πλέον έχει δημιουργηθεί πυκνό οδικό δίκτυο, με συνέπεια να μπορεί ο κυνηγός με τα σύγχρονα 4Χ4 αυτοκίνητα να πάει οπουδήποτε στο βουνό, έτσι οι λαγοί δεν έχουν πλέον «παρθένα» βουνά για να αναπαραχθούν. Συνηθίζεται να λέμε οι λαγοκυνηγοί ότι την άνοιξη θα πέσουν οι λαγοί από τα ψηλά βουνά χαμηλότερα. Αυτό ίσχυε, αλλά τώρα που το οδικό δίκτυο πηγαίνει μέχρι την κορυφή των βουνών είναι δύσκολο να συμβεί. Οι λαγοί τον χειμώνα θα παραμείνουν χαμηλότερα κι εκεί θα κάνουν τις γέννες τους. Την άνοιξη και στο τέλος του καλοκαιριού με αρχές φθινοπώρου ανεβαίνουν πάλι πιο ψηλά στο βουνό. Αυτά τα αναφέρουμε για να ξεκινήσουμε να δούμε τις τυχόν αλλαγές στο κυνήγι του λαγού με σκυλιά δίωξης στις μέρες μας.
Στο κυνήγι του λαγού, το οποίο είναι πολυσύνθετο, παίζουν πολλά πράγματα ρόλο. Καταρχήν οι κυνηγοί, οι οποίοι μπορεί να είναι από 1 έως μία ομάδα 4-5 ατόμων. Το ίδιο ισχύει και για τους ιχνηλάτες, οι οποίοι μπορεί να είναι από 1 μέχρι αγέλη των 5-6 σκυλιών και σπάνια περισσότεροι.
Ο λαγός κινείται μέσα σε 2 τετραγωνικά χιλιόμετρα περίπου, εκεί γεννιέται, ζει και πεθαίνει. Αυτή είναι μια συνήθεια που «εκμεταλλεύονται» οι λαγοκυνηγοί, για να τον εντοπίσουν και να τον κυνηγήσουν. Αλλά και οι λαγοκυνηγοί δεν αλλάζουν εύκολα τους λαγότοπους στους οποίους συνηθίζουν να κυνηγούν και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στους κυνηγούς της επαρχίας. Και οι κυνηγοί των μεγάλων πόλεων έχουν καθορισμένους τόπους κυνηγίου, ειδικότερα οι λαγοκυνηγοί με σκυλιά δίωξης ακόμα περισσότερο και αυτό γιατί ο λαγός στην καταδίωξη των σκυλιών έχει καθορισμένες τις διαδρομές που κάνει. Οι λαγοκυνηγοί που ξέρουν τον τόπο κυνηγίου, γνωρίζουν που μπορεί να περάσει κι εκεί το περιμένουν, δηλαδή πιάνουν τα καρτέρια. Μόλις οι λαγοκυνηγοί διαλέξουν τον κυνηγότοπο και φτάσουν στο σημείο που θα κυνηγήσουν, οδηγούν τα σκυλιά στις βοσκές των λαγών. Αυτές συνήθως είναι μέσα στις λάκες ή στα χωράφια. Όταν πρόκειται για ένα κυνηγό, τότε αυτός, μόλις τα σκυλιά πιάσουν τον ντορό πηγαίνει να πιάσει το καρτέρι. Το σημείο που επιλέγει εξαρτάται από τον λαγότοπο. Μπορεί να είναι η βοσκή του λαγού. Πολλές φορές ο λαγός μόλις κυνηγηθεί πηγαίνει εκεί που πέρασε την προηγούμενη νύχτα. Βέβαια το καλύτερο καρτέρι κατά την γνώμη μου είναι κοντά στο γιατάκι του λαγού, δηλαδή εκεί που θα ξεφωλιαστεί και λέω κοντά γιατί ο λαγός θα περάσει στο πλησιέστερο άνοιγμα που υπάρχει στο βουνό και ειδικά αν υπάρχει δρόμος κοντά, τότε θα τον πάρει σίγουρα. Ο λαγός μπορεί να θηρευτεί καλύτερα όταν πάρει τον δρόμο κατά μήκος και πιο δύσκολα όταν περάσει κόντρα. Καλά καρτέρια θεωρούνται και τα μονοπάτια, τα οποία διασχίζουν το δάσος. Ο λαγός κατά την δίωξη τα χρησιμοποιεί για να μπορεί να αλλάζει την πορεία του ευκολότερα, αλλά και πιο γρήγορα. Όταν όμως υπάρχει παρέα στο λαγοκυνήγι, τα πράγματα αλλάζουν λίγο. Στην παρέα υπάρχει κάποιος που έχει το γενικό πρόσταγμα και είναι αρχηγός της. Αυτός τοποθετεί πρώτα τα καρτέρια, δηλαδή τους κυνηγούς στις πιθανές θέσεις διαφυγής του λαγού. Στη συνέχεια οδηγεί τα σκυλιά στα ίχνη του λαγού και είτε τα ακολουθεί, έως ένα σημείο βέβαια, είτε μόλις αυτά πιάσουν τον ντορό πιάνει και αυτός τη δική του θέση. Υπάρχει όμως και η περίπτωση που τα σκυλιά αφήνονται ελεύθερα, για να πάνε αυτά να βρουν τον λαγό μόνα τους. Αυτός είναι ένας τρόπος, ο οποίος έχει μεγαλύτερη αποδοχή στη Β. Ελλάδα. Το κυνήγι του λαγού είναι πολύ θεαματικό, αλλά θα έλεγα και το πιο αθλητικό κι αυτό γιατί στο κυνήγι αυτό δίνεις περισσότερες πιθανότητες στο θήραμα να ξεφύγει, αφού μόλις αυτό ξεφωλιαστεί δεν το τουφεκάει ο κυνηγός, αλλά δίνει την ευκαιρία στα σκυλιά και στους υπόλοιπους κυνηγούς να ζήσουν την καταδίωξη. Στα μεν σκυλιά δίνει την ευκαιρία να δείξουν τα μεγάλα φυσικά τους προσόντα και την τέλεια φυσική κατάσταση που πρέπει να έχουν, στους δε κυνηγούς να έχουν όλοι τις ίδιες πιθανότητες να θηρεύσουν τον λαγό. Έχουμε ακούσει κυνηγούς να λένε ότι «ξέρω που πιάνει ο λαγός, ή ξέρω από ποιο καρτέρι θα περάσει». Αυτό δεν είναι ψέμα και να το εξηγήσουμε. Ο λαγός ζει μόνος του, δεν είναι είδος που ζει ομαδικά, αλλά όπως έχουμε πει και σε προηγούμενα άρθρα ο λαγός κάνει το γιατάκι του με γνώμονα κάποια κριτήρια, όπως τις κλιματολογικές συνθήκες και τις διόδους διαφυγής. Κατά συνέπεια όλοι οι λαγοί σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο και γι αυτό και επιλέγουν τις ίδιες τοποθεσίες για γιατάκια, ή τα ίδια μονοπάτια διαφυγής, με συνέπεια να περνάνε από το ίδιο καρτέρι. Αυτό είναι και το μυστικό των λαγοκυνηγών που έχουν πείρα. Έχω δει κυνηγούς, πολλές φορές όταν τουφεκάνε ένα λαγό στην δίωξη να μαζεύουν τους άδειους κάλυκες για να μην δει ο άλλος κυνηγός το καρτέρι, γιατί πολλά μαζεμένα φυσίγγια μας δείχνουν ότι εκεί έχει περάσει πολλές φορές λαγός. Τώρα ας έρθουμε στους ιχνηλάτες. Καταρχήν το κυνήγι στην δίωξη του λαγού είναι ακουστικό κυνήγι. Κατά συνέπεια οι ιχνηλάτες πρέπει να έχουν ποικιλοφωνία, ώστε να αντιλαμβάνεται ο κυνηγός την κάθε φάση ιχνηλασίας ή της δίωξης που βρίσκονται. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι τους είναι ανιαρό να περιμένουν τον λαγό να έρθει και να μην βλέπουν τα σκυλιά τα ψάχνουν. Δεν είναι καθόλου έτσι. Στην φάση της ιχνηλασίας και ανάλογα τον λαγότοπο, μπορεί να έχουμε αρκετή οπτική επαφή με τα σκυλιά. Αλλά και στην δίωξη έχουμε πολλές φορές την ευκαιρία να δούμε τα σκυλιά να περνάνε πολύ κοντά μας και με ιδιαίτερα θεαματικό τρόπο, καθώς τα σκυλιά βρίσκονται σε πλήρη ένταση και σε μεγάλο πάθος αφού έχουν μπροστά τους τον λαγό. Ακόμη να πούμε ότι οι λαγοκυνηγοί που κυνηγάνε τον λαγό στην δίωξη κατά την προσωπική μου πάντα άποψη είναι καλύτεροι κυνηγοί και θα εξηγήσω γιατί. Αν πάρουμε ένα πολύ καλό λαγόσκυλο και πάμε μ΄ αυτό για κυνήγι στο ξεφώλιασμα του λαγού τότε αρκεί να είμαστε καλοί σκοπευτές για να πάρουμε το λαγό στο βγάλσιμο, αφού το σκυλί θα το βγάλει μπροστά μας. Ενώ στην δίωξη του λαγού, ο κυνηγός πρέπει να ξέρει το βουνό να έχει επιμονή και υπομονή ώστε να τον περιμένει, αλλά και το λαγόσκυλο πρέπει να έχει όλα τα προσόντα της φυλής του σε μεγάλο βαθμό για να μπορέσει να κυνηγήσει με επιτυχία σ’ αυτόν τον τρόπο κυνηγίου. Να έχετε πάντα σε μεγάλη εκτίμηση τους λαγοκυνηγούς, που όταν πηγαίνουν σε άγνωστα γι αυτούς λαγοτόπια μπορούν να υπολογίσουν από πού μπορεί να περάσει λαγός, αλλά και τα λαγόσκυλα που μπορούν να κυνηγούν με επιτυχία σ’ όλα τα εδάφη και έχουν αξιοποιήσει με την βοήθεια του κυνηγού όλα τα προσόντα τους. Αγαπητοί μου φίλοι το κυνήγι του λαγού στην δίωξη με υπέροχους ιχνηλάτες είναι το υπέρτατο κυνήγι. Όσοι το έχουν ζήσει σίγουρα δεν το αλλάζουν με τίποτα. Όσοι θα το ζήσουν θα τους μείνει χαραγμένο μέσα τους. Να μην ξεχνάμε άλλωστε ότι είναι το ίδιο το κυνήγι.

πηγή alfa-omega.gr/

Βλητικοί συνδυασμοί για το κυνήγι υδροβίων

Γράφει ο Μπάμπης Αιγινήτης
Με τις τελευταίες κακοκαιρίες και χιόνια ενέσκηψαν στη χώρα μας μεγάλοι αριθμοί και κοπάδια υδροβίων (πρασινοκέφαλες, σαρσέλες, σφυριχτάρια, κ.λ.π.). Φυσικά αναφερόμαστε στα επιτρεπόμενα είδη των υδροβίων και όχι σε εκείνα που εγκληματίες λαθροκυνηγοί και άσχετοι οπλοφόροι τουφεκάνε επειδή πετάνε. Οι νομοταγείς κυνηγοί ξέρουν να ξεχωρίζουν τα επιτρεπόμενα υδρόβια από τα απαγορευμένα από τα φυλλάδια που δίνουν κάθε χρόνο οι κυνηγετικοί σύλλογοι μαζί με την θεώρηση της άδειάς τους.
Συνεπώς, διαχωρίζουμε έτσι την «Ήρα από το στάρι» και προχωράμε να ασχοληθούμε μόνο με τους ευσυνείδητους κυνηγούς. Τα κύματα λοιπόν των υδροβίων «έπιασαν» τους κυνηγούς απροετοίμαστους και έτρεχαν όλοι στα μαγαζιά να πάρουν «άσσους», «δυάρια», «σφαιρίδια», κ.λ.π., χωρίς να ξέρουν τι και πως χρειάζεται αυτό το κυνήγι για να γίνει σωστά. Το καλό βέβαια ήταν για τους εμπόρους, όπου αρκετοί από αυτούς έδωσαν φυσίγγια «ξεχασμένα» στα ράφια για χρόνια. Να ξεκινήσουμε λοιπόν πρώτα από τα φυσίγγια, που είναι και ο κύριος παράγοντας του βλητικού συνδυασμού με δεύτερο το όπλο. Δεδομένου ότι στους συνδυασμούς μας δεν μας ενδιαφέρουν οι φαλαρίδες (μπάλιζες) παρά μόνο τα «καθαρά» παπιά, όπως τα είδη που ανέφερα στην αρχή να θεωρήσουμε σαν ελάχιστο βάρος γόμωσης φυσιγγίου τα 34 γρ. για το δωδεκάρι με κανονική θαλάμη (70 χιλ.) και υψηλότερο τα 57 γρ. για όπλο με θαλάμη μάγκνουμ (76 χιλ.). Δεν λαμβάνουμε υπόψη μας τις ελάχιστες περιπτώσεις εκείνων, που λόγω του όπλου που διαθέτουν (θαλάμη 65 χιλ.) δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν φυσίγγια με γόμωση πάνω από 32 γρ. καθώς και εκείνους που πάνε στο αντίθετο άκρο του σούπερ μάγκνουμ των 3.5 ιντσών και τα 64 γραμ. γόμωση. Απορρίπτουμε τους πρώτους για ανεπάρκεια φονικής ισχύος για άμεση καταβολή των συγκεκριμένων θηραμάτων και τους δεύτερους για υπερβολή.
Αν ξέρουμε να κάνουμε σωστά τις επιλογές μας, οι γομώσεις υψηλής ταχύτητας με 36 γρ. σκάγια καθώς και με 40 γρ. είναι πολύ καλές λύσεις για το δωδεκάρι με απλή θαλάμη και δοκιμασμένο στα 1200 kg/cm2 πιέσεις. Για όσους έχουν δωδεκάρι με μάγκνουμ θαλάμη κι επιμένουν σε χρήση τέτοιων φυσιγγίων, τα 50 και 54 γρ. είναι ιδανικά για τα υδρόβια που μας ενδιαφέρουν. Αν μελετήσουμε τις αρχικές ταχύτητες (v1), δηλ. στο ένα μέτρο από το στόμιο της κάνης αυτών των φυσιγγίων θα παρατηρήσουμε ότι στα φυσίγγια με 36 γρ. έχουμε μέσο όρο 410-415m/sec, στα φυσίγγια ημιμάγκνουμ, με 40-42 γρ. έχουμε 390-400 m/sec και στα μάγκνουμ 50-54 γρ. έχουμε 370-380 m/sec. Αν κάποιος θέλει να φθάσει στην βαρύτερη γόμωση των 57 γρ. σκαγίων θα διαπιστώσει ότι η ταχύτητα πέφτει στα 350-360 m/sec. Η ταχύτητα είναι σημαντικός παράγοντας επιλογής όχι μόνο για την διαφορά της προσκόπευσης, αλλά και για την διατήρηση της κινητικής ενέργειας (φονικής ισχύος), που μεταφέρουν τα σκάγια στο σώμα του πουλιού. Τα υδρόβια έχουν μεγάλη αντοχή στην διάτρηση των σκαγίων, γιατί εκτός από την δερματική αντίσταση του σώματός τους, προστατεύονται από ένα παχύ στρώμα πτερώματος, που δεν το διαπερνούν τα «αδύναμα» σκάγια. Αυτό λοιπόν που θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι η διεισδυτικότητα και η συγκέντρωση των σκαγίων. Η πρώτη είναι απαραίτητη για να μεταφέρει στο σώμα την ισχύ που απαιτείται να θραύσει τα σκληρά οστά και η συγκέντρωση για να επιφέρει πολλαπλά τραύματα. Τα υδρόβια και ειδικά τα πρασινοκέφαλα παπιά είναι μεγάλα και ανθεκτικά στα τραύματα. Δεν αναφερόμαστε σε μεγαλύτερα παπιά ούτε σε αγριόχηνες, που ως γνωστόν στη χώρα μας απαγορεύεται το κυνήγι τους, αλλά στην Αγγλία και στις άλλες βόρειες ευρωπαϊκές χώρες επιτρέπεται κανονικά. Δυστυχώς μας αναγκάζουν να περιοριζόμαστε μόνο σε αυτά που εδώ επιτρέπονται να κυνηγηθούν. Στα παπιά θα πρέπει να γνωρίζετε ότι είναι το μοναδικό πτερωτό θήραμα της χώρας μας που δεν ισχύει το τετραπλούν τραύμα. Δεν μιλάμε για περιπτώσεις ενός ή δύο σκαγίων σε λαιμό και κεφάλι αυτά είναι εύνοια της τύχης και έρχεται κάτω το πουλί. Για τα σκάγια που πλήττουν το πουλί στο σώμα, έχουν γίνει μελέτες ότι το πρασινοκέφαλο καταβάλλεται με 5 σκάγια Νο 4, με 6 σκάγια Νο 5 και με 7 σκάγια Νο 6. Μιλάμε πάντα για μολύβδινα σκληρά σκάγια, διότι έχουν γίνει αναρίθμητες μελέτες με σκάγια σιδηρούχα (steel), βισμουθίου, τουγκστενίου, polymer matrix, κ.ά. σε σύγκριση με τα μολύβδινα, όμως εμείς είμαστε μακριά ακόμη από αυτά (ευτυχώς για την τσέπη του κυνηγού).
Στα σκληρά λοιπόν μολύβδινα σκάγια επικεντρώνεται η προσοχή μας, καθώς και στα επιμεταλλωμένα μολύβδινα, δηλ. επινικελωμένα ή επιχαλκωμένα. Αυτά τα σκάγια βρίσκουν ίσως την καλύτερη εφαρμογή τους στο κυνήγι των υδροβίων και προσωπικά τα θεωρώ (ειδικά τα επιχαλκωμένα) μια εξαιρετική επιλογή. Τα σκληρά μολύβδινα σκάγια (μιλάμε για 5-6% αντιμόνιο στην πρόσμιξή του), αλλά και αυτά με καλής ποιότητας επιμετάλλωση, αναμφισβήτητα έχουν πλεονεκτήματα. Διατηρούν την σφαιρικότητά τους από τις καταπονήσεις – τριβές που υφίστανται κατά την διαδρομή τους στο εσωτερικό της κάνης, ειδικά αν το όπλο έχει στενό αυλό, καθώς και κατά την είσοδό τους στην περιοχή του τσοκ, που βέβαια γι αυτό το είδος του κυνηγίου είναι το σφικτότερο που διαθέτουμε (** ή *). Συνεπώς διατηρώντας το σφαιρικό τους σχήμα δεν εκτρέπονται κατά την διαδρομή τους στον αέρα προς τον στόχο και όταν φτάνουν σε αυτόν, λόγω της σφαιρικότητάς τους διεισδύουν βαθύτερα στο σώμα. Ο γνωστός Αμερικανός αρθρογράφος και βλητικούς Tom Roster από το Όρεγκον είχε τοποθετηθεί στο συγκεκριμένο θέμα αναφέροντας ότι ένα παραμορφωμένο μολύβδινο σκάγι, όταν φτάνει στο πτέρωμα του πρασινοκέφαλου «μαζεύει» γύρω του πούπουλα, που το εμποδίζουν να εισχωρήσει βαθιά στο σώμα και να επιφέρει θανάσιμο τραύμα. Θεωρούσε μάλιστα ιδανικό νούμερο σκαγίου για το πρασινοκέφαλο το Νο 4, το οποίο του έδινε την απαραίτητη πυκνότητα σκαγίων για την καταβολή του πουλιού σε αποστάσεις από 30 έως 40μ. Δεδομένου ότι το Νο 3 δεν είναι δημοφιλές στην Αμερική θεωρούσε ότι το Νο 2 δεν αποδίδει τα αναμενόμενα λόγω του μικρού αριθμού σκαγίων που φθάνουν τελικά να πλήξουν το θήραμα σε μακρινή απόσταση (όπως τα 40μ.) αν και διατηρούν λόγω μεγέθους και βάρους μεγαλύτερη φονική ισχύ. Η σύγκριση όμως κατ’ αντιστοιχία στα δύο νούμερα στη δεδομένη μακρινή απόσταση ήταν δραματικά αρνητική για το Νο 2. Έβαζε δύο με τρία σκάγια στο σώμα του πουλιού στην καλύτερη περίπτωση σε αντίθεση με το Νο 4 που του έβαζε 8 με 10 σκάγια. Ενδιαφέρουσα είναι και η άποψη του βλητικού και ειδικού μελετητή Ed Herring της βιομηχανίας Remington, ο οποίος πρώτος μελέτησε και επινόησε τα φυσίγγια duplex για τα υδρόβια της Remington με δύο νούμερα σκαγίων επιχαλκωμένα. Θεωρεί ότι από τα αποτελέσματα των δοκιμών που έκανε στο κυνήγι ειδικά του πρασινοκέφαλου, τα duplex 2X6 υπερέχουν σημαντικά σε αποστάσεις 40 με 45 μ., διότι τα κενά των δυαριών καλύπτουν τα επερχόμενα εξάρια. Συνεπώς, υπάρχει η πολλαπλότητα των τραυμάτων που απαιτείται για την άμεση καταβολή του συγκεκριμένου πουλιού. Εδώ θα πρέπει να τονίσω από προσωπική εμπειρία ότι όταν το πρασινοκέφαλο πέσει τραυματισμένο στο νερό, τις περισσότερες φορές ο κυνηγός δεν το παίρνει στα χέρια του, γιατί αρχίζει τα «μακροβούτια» και χάνεται. Δεν είναι λοιπόν ωφέλιμο στο κυνήγι του πρασινοκέφαλου να πηγαίνουμε σε υπερβολές χρησιμοποιώντας άσσους και δυάρια, ενώ κάποιοι αδαείς ακόμη και 27βολα, για να «τουφεκάνε» τα πρασίνια στο Θεό, όπως κάποιοι φωστήρες των καφενείων τους συμβουλεύουν, με αποτέλεσμα να πέφτουν μεν κάποια πουλιά, αλλά τραυματισμένα που δεν φθάνουν ποτέ στην κυνηγετική τσάντα, αλλά στο στομάχι των αλεπούδων. Ένα πολύ καλό φυσίγγι με σκληρά μολύβδινα ή επιμεταλλωμένα σκάγια Νο 4 και τσοκάρισμα 0.70 – 0.80 (δηλ. **) είναι η καλύτερη επιλογή για τα μεγάλου μεγέθους παπιά όπως τα πρασινοκέφαλα, σε αποστάσεις βέβαια λογικές 35-40 μ. και όχι σε εξωφρενικές «όπου το βλέπω τραβάω γιατί δεν θα το ξαναδώ». Δεν απορρίπτω βέβαια το φουλ τσοκ, γιατί ίσως στα υδρόβια είναι και η κατεξοχήν χρήση του – όμως δεν το συνιστώ για τον πολύ κόσμο και για όσους δεν έχουν υψηλές σκοπευτικές ικανότητες. Το φουλ τσοκ (*) καθώς και το super full ή extra full choke που σήμερα συναντάμε, είναι μεν τσοκαρίσματα για μακρινές βολές 35-45 μ., καθώς μας δίνουν σφικτές και πυκνές στα κέντρα κατανομές που δεν συγχωρούν σκοπευτικά λάθη. Προτείνω λοιπόν ο κάθε κυνηγός που έχει στα μελλοντικά του πλάνα να πάει για υδρόβια να κάνει τις απαραίτητες δοκιμές με το όπλο του. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό αυτό για την μελλοντική απόδοση και θηραματική κάρπωση των ημερών του κυνηγίου στο βάλτο και να μην βαριέστε ή να το θεωρείτε ήσσονος σημασίας. Πάρτε από ένα κουτί φυσίγγια Νο 4 από 4-5 διαφορετικούς κατασκευαστές με φυσικά ίδιο βάρος γόμωσης σκαγίων για όλα και με τσοκάρισμα ** ή * στο όπλο σας και δείτε ποιος τύπος φυσιγγίου από αυτούς αποδίδει την καλύτερη συγκέντρωση σε κύκλο 75 εκ. διαμέτρου στα 36 μ. Θα διαπιστώσετε πράγματα και διαφορές απόδοσης μεταξύ των φυσιγγίων, που ούτε καν τα φανταζόσασταν πριν. Είναι μία ωφέλιμη εργασία που θα πρέπει να κάνετε εσείς με το όπλο σας και κανένας αρθρογράφος δεν μπορεί να το κάνει για εσάς με το δικό του όπλο. Όσον αφορά τώρα τη διάτρηση που όπως ανέφερα είναι το ίδιο σημαντικός παράγοντας επιτυχίας όσο και η συγκέντρωση για να την διαπιστώσετε τοποθετείστε πίσω από το χαρτί της κατανομής ένα τηλεφωνικό κατάλογο και μετρήστε τα φύλλα που τρύπησε το κάθε φυσίγγι από αυτά που δοκιμάζετε. Η ιδανική βέβαια διαπίστωση της διάτρησης των σκαγίων είναι να μπει πίσω από το χαρτί ένα αρκετά παχύ μπλοκ βαλλιστικής ζελατίνης, όπως κάνουν οι μεγάλες βιομηχανίες τους εξωτερικού, αλλά είναι πολύ ακριβή για ερασιτεχνική χρήση, όμως, διαθέτει ακριβώς την πυκνότητα του σώματος και την δερματική αντίσταση του θηράματος, οπότε και κατόπιν – επειδή είναι διαφανής – μετρούν σε χιλιοστά την διείσδυση του κάθε σκαγίου. Όσον αφορά το όπλο μας και το μήκος της κάνης του είναι καλό να μην χρησιμοποιούμε στα υδρόβια κάνη κάτω από 71 εκ. για αυτογεμές (καραμπίνα) και 76 εκ. για δίκανο. Έτσι θα έχουμε μία μακρύτερη σκοπευτική γραμμή που θα μας βοηθήσει στις προσκοπεύσεις σε μακρινές βολές, που λόγω της ταχύτητας που αναπτύσσει ένα πρασινοκέφαλο πολλές φορές φαντάζουν απίστευτες. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί κυνηγοί μένουν πίσω από το πουλί, χρησιμοποιώντας μικρές προσκοπεύσεις των φυσιγγίων ή να πουλήσουν το όπλο σαν απαράδεκτο για αυτό το κυνήγι. Ποιος όμως από όλους αυτούς που καταφέρονται εναντίον των όπλων και των φυσιγγίων φροντίζει να κάτσει μια μέρα και να κάνει τις δοκιμές του καθώς και να πάει σε ένα σκοπευτήριο να διαπιστώσει πόση προσκόπευση χρειάζεται ή «τραβερσάτη» βολή στα 30 μ. για να μην πούμε 40 μ. Αυτό το ερώτημα θα πρέπει ίσως να το κάνουν όλοι οι κυνηγοί στους εαυτούς τους και όχι μόνο όσοι αρέσκονται ή πρόκειται να πάνε για υδρόβια.

ΦΩΤΟ
1. Άνοιγμα
2. Αριστερά: βολή με φυσίγγια ημιμάγκνουμ 2Χ6 και δεξιά, επίσης ημιμάγκνουμ μόνο με Νο 4 ακάγια. Προσέξτε τις διαφορές.
3. Φυσίγγια ημιμάγκνουμ με 42.5 γρ. γόμωση, ειδικά για το κυνήγι των υδροβίων. Στο διαφανές μπλοκ ζελατίνης βλητικών δοκιμών φαίνεται η διάτρηση των σκαγίων και οι τυχόν παραμορφώσεις τους
4. Τα φυσίγγια με σκάγια Νο 6 είναι τα πιο μικρά από αυτά που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει στα παπιά.
5. Ένα αλληλεπίθετο με θαλάμες 3 ιντσών (76 χιλ.) και κάνες 76 ή 81 εκ. είναι μια εξαιρετική επιλογή σε όσους επιμένουν σε αυτόν τον τύπου όπλου.
6. Το ιδανικό νούμερο σκαγίων για τα πρασινοκέφαλα ειδικά, θεωρείται το Νο 4 σε σκληρά μολύβδινα ή επιμεταλλωμένα.
7. Για τους λάτρεις του παραδοσιακού πλαγιόκανου συνίσταται να είναι στιβαρής κατασκευής δοκιμασμένο οπωσδήποτε στα 1200 bar.
8. Όσοι επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν στα υδρόβια φυσίγγια μάγκνουμ καλό είναι να δοκιμάσουν τις προσκοπεύσεις που αυτά απαιτούν σε κάποιο σκοπευτήριο.
9. Το πυκνό πτέρωμα που διαθέτουν τα «καθαρά» παπιά είναι ένας θώρακας που απαιτεί άριστης ποιότητας σκάγια για να τρυπηθεί.

πηγή alfa-omega.gr

Τσοκαρίσματα και απόδοση κυνηγετικών όπλων

Τσόκ ονομάζουμε τη στένωση που υπάρχει κοντά στο στόμιο της κάννης των κυνηγετικών όπλων με σκοπό να ρυθμίζει το άνοιγμα του κύκλου των σκαγίων. Στον επόμενο πίνακα είναι τα διάφορα στενώματα και οι συνήθεις ονομασίες τους.

Ονομασία	Τσόκ	Αγγλικά	Σύσφιξη			Συμβολισμός
Ονομασία	Τσόκ	Αγγλικά	Inch	MM	Εύρος(mm)	Συμβολισμός
Κύλινδρος	CYL	Cylinder	0,000	0,00	0,00-0,03	* * * * * ή CYL
Βελτιωμένος Κύλινδρος	IC	Improved Cylinder	0,005	0,12	0,05-0,15	* * * * *
Ενα τέταρτο	1/4	Light Modified	0,010	0,25	0,20-0,30	* * * *
Μισό	1/2	Modified	0,020	0,50	0,40-0,60	* * *
Τρία τέταρτα	3/4	Improved Modified	0,030	0,75	0,70-0,80	* *
Πλήρες τσόκ (φούλ)	Full	Full	0,040	1,00	0,90-1,20	*

Οι ονομασίες διαφέρουν λίγο από εταιρία σε εταιρία ή από χώρα σε χώρα. Υπάρχει μια διχογνωμία σχετικά με τον συμβολισμό του βελτιωμένου κυλίνδρου και του κυλίνδρου. Αλλοι συμβολίζουν με 5 άστρα τον βελτιωμένο κύλινδρο και με CYL τον κύλινδρο ενώ άλλοι αγνοούν τον βελτιωμένο κύλινδρο και συμβολίζουν με 5 άστρα τον κύλινδρο. Επίσης και στο φούλ τσόκ υπάρχουν παραλλαγές (extra full κλπ).

Οι δοκιμές των κυνηγετικών όπλων ως προς την απόδοση γίνονται στα 35 μέτρα για τους ευρωπαίους και στα 36,5μ (40 γιάρδες) για τους αμερικάνους. Ρίχνουμε σε χαρτόνι διαστάσεων 1,20μ Χ 1,20μ σημαδεύοντας το κέντρο. Κατόπιν σχεδιάζουμε ένα κύκλο 75 εκατοστών γύρω από το πυκνότερο σημείο της κατανομής. Οι αμερικάνοι μετράνε 30 ίντσες (76εκ). Μετράμε τα σκάγια (τρυπίτσες) που "έχουν μπεί" στον κύκλο και τα διαιρούμε με τον συνολικό αριθμό των σκαγίων που περιείχε το φυσίγγι μας. Ετσι έχουμε την απόδοση του συγκεκριμένου συνδυασμού όπλου-φυσιγγίου που χρισιμοποιήσαμε. Ως απόδοση λοιπόν ορίζουμε το ποσοστό επί τοις εκατό των σκαγίων που "βάζει" το όπλο μας σε κύκλο 75 εκατοστών στα 35 μέτρα απόσταση.
Η απόδοση ενός όπλου ή ακριβέστερα μιας κάννης δεν είναι σταθερή αλλά εξαρτάται πολύ από τα φυσίγγια, το μέγεθος των σκαγίων, ακόμα και από τις καιρικές συνθήκες. Η μεγάλη απόδοση δεν είναι πάντα αποτελεσματική στα συνήθη κυνήγια όπου οι περισσότερες βολές ρίχνονται σε αποστάσεις 15-30 μέτρα. Επιλέγοντας τσόκ με μεγάλη απόδοση θα έχουμε πολύ στενή δέσμη σκαγίων σε τέτοιες αποστάσεις με αποτέλεσμα να αστοχούμε. Είναι αρκετά δύσκολο για τους περισσότερους από εμάς να στείλουμε πάνω στο θήραμα που κινείται γρήγορα και πιθανότατα αιφνιδιαστικά ένα πολύ μικρό κύκλο σκαγίων. Αντίθετα με ευρύτερη δέσμη σκαγίων οι πιθανότητες αυξάνονται. Το πιό σημαντικό ζητούμενο είναι η κατανομή των σκαγίων να είναι όσο γίνεται ομοιόμορφη χωρίς μεγάλα κενά και χωρίς υπερσυγκεντρώσεις σκαγίων σε κάποια σημεία.

Οι δύο παρακάτω πίνακες είναι από το βιβλίο "Οπλα και Φυσίγγια" του Thomas Gough. Θα το βρείτε σε ελληνική μετάφραση σε μερικά οπλοπωλεία και σας προτείνω εμφατικά να το αγοράσετε και να το μελετήσετε προσεκτικά. Οι συγκεκριμένοι πίνακες λοιπόν, δείχνουν τη μέση απόδοση (συγκέντρωση) των τσόκ σε διάφορες αποστάσεις (ο πρώτος) και τον συνολικό κύκλο των σκαγίων (ο δεύτερος).

Τσόκ	Συγκέντρωση (%) σε κύκλο 76εκ σε διάφορες αποστάσεις (μέτρα)
Τσόκ	27,5	32,0	36,5	41,0	43,5	50,0	55,0
Cylinder	60	49	40	33	27	22	18
Impr.Cyl	72	60	50	41	33	27	22
1/4	77	65	55	46	38	30	25
1/2	83	71	60	50	41	33	27
3/4	91	77	65	55	46	37	30
Full	100	84	70	59	49	40	32

Τσόκ	Διάμετρος του κύκλου των σκαγίων (cm) σε διάφορες αποστάσεις
Τσόκ	9	14	18	23	28	32	36
Cylinder	50	66	81	96	111	130	147
Impr.Cyl	38	50	66	81	96	111	130
1/4	33	46	58	73	89	104	121
1/2	30	40	53	66	81	96	115
3/4	25	35	45	58	73	89	106
Full	23	30	40	53	68	83	101

Κριτήρια επιλογής τσόκ κατά την αγορά ενός νέου όπλου για γενικό κυνήγι:

Αν πρόκειται για καραμπίνα ή μονόκαννο με σταθερό τσόκ η καλύτερη επιλογή είναι ο βελτ.κύλινδρος ή το 1/4 τσόκ.
Αν πρόκειται για δίκαννο τότε η πρώτη κάννη να είναι βελτ. κύλινδρος και η δεύτερη 1/2 τσόκ.
Αν πρόκειται για όπλο με τσοκάκια προτιμούμε τα εσωτερικά τσόκ (δεν έχουν κανένα μειονέκτημα σε σχέση με τα εξωτερικά και επιπλέον δεν αλλοιώνουν την εικόνα και το ζύγισμα του όπλου).
Τα εξωτερικά τσόκ δεν προεκτείνουν την σκοπευτική γραμμή όπως ισχυρίζονται μερικοί παρά μόνο το μήκος της κάννης χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος.
Τα εσωτερικά τσόκ δεν κινδυνεύουν περισσότερο από τα εξωτερικά να κολλήσουν και να μην ξεβιδώνουν.
Ολα τα πρόσθετα τσοκάκια πρέπει να ξεβιδώνονται τακτικά για καθάρισμα και ελαφρό λάδωμα των σπειρωμάτων τους.
Υπάρχουν και τσοκάκια εσωτερικά που εξέχουν όμως λίγο από την κάννη (έσω-έξω τσόκ).
Υπάρχουν επίσης τσοκάκια διασποράς (με ραβδώσεις), και τσοκάκια με οπές εκτόνωσης των αερίων για καλύτερη κατανομή των σκαγίων.
Η κάθε εταιρία όπλων έχει δικά της σπειρώματα για τα τσόκ και έτσι (συνήθως) τα τσόκ δεν ταιριάζουν σε άλλη μάρκα όπλου.

πηγή hunter.gr

Έκδοση αδείας κατοχής κυνηγετικών όπλων

Έκδοση Αδείας Κατοχής Κυνηγετικών Όπλων

(άρθρο 8 παρ. 1 Ν. 2168/1993)

Απαιτούμενα δικαιολογητικά :

1. Αίτηση του ενδιαφερομένου. (μετά των προβλεπομένων κάθε φορά από τις ισχύουσες διατάξεις ενσήμων & χαρτοσήμων).

2. Τιμολόγιο αγοράς. (Από έμπορο της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, από το οποίο να προκύπτει η νόμιμη προέλευση του συγκεκριμένου κυνηγετικού όπλου ή ανταλλακτικής κάννης αυτού, ή υπεύθυνη δήλωση του πωλητή, εφόσον η αγορά πραγματοποιήθηκε από ιδιώτη, με την απαραίτητη υποβολή στην περίπτωση αυτή της άδειας κατοχής ή του δελτίου κατοχής του συγκεκριμένου όπλου).
Εφόσον δεν υπάρχει άδεια ή δελτίο κατοχής, ο πωλητής αναφέρει στην ως άνω δήλωσή του την πηγή προέλευσης του συγκεκριμένου όπλου.
3. Υπεύθυνη δήλωση του Ν. 1599/1986 του ενδιαφερομένου ότι δεν εμπίπτει στις απαγορευτικές διατάξεις του άρθρου 18 του Ν. 2168/1993.
Στην ίδια δήλωση αναφέρεται πόσα ακόμη κυνηγετικά όπλα κατέχει ο δηλών, ως και ότι το προς αγορά όπλο πληροί τις αναφερόμενες στο άρθρο 1 παρ. 1 εδάφ. β΄ του Ν. 2168/1993 προϋποθέσεις.
Για χορήγηση άδειας κατοχής κυνηγετικού όπλου σε άτομα που έχουν ήδη εφοδιασθεί με άδεια αγοράς του συγκεκριμένου όπλου, δεν απαιτείται Υπεύθυνη δήλωση Ν. 1599/1986, Ιατρικό πιστοποιητικό και αντίγραφο ποινικού μητρώου δικαστικής ή γενικής χρήσης.
4. Ιατρικό πιστοποιητικό από ιατρό νευρολόγο-ψυχίατρο ή παθολόγο, από το οποίο να προκύπτει η κατάσταση της ψυχικής υγείας του ενδιαφερομένου.
Δεν απαιτείται επίσης ιατρικό πιστοποιητικό και αντίγραφο ποινικού μητρώου για τη χορήγηση άδειας κατοχής κυνηγετικού όπλου, εφόσον ο ενδιαφερόμενος έχει εφοδιασθεί με άδεια κατοχής άλλου κυνηγετικού όπλου και δεν έχει παρέλθει τριετία από την ημερομηνία χορήγησης της άδειας αυτής.
5. Αντίγραφο ποινικού μητρώου δικαστικής ή γενικής χρήσης (άρθρο 577 Κ.Π.Δ., όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 10 του Ν. 1805 /1988)
6. Δύο (2) πρόσφατες φωτογραφίες.
Σε περίπτωση χορήγησης αδειών σε αλλοδαπούς, οφείλουν οι ενδιαφερόμενοι να προσκομίζουν, κατά περίπτωση, και τα κατωτέρω δικαιολογητικά :

Για χορήγηση αδείας αγοράς κυνηγετικού όπλου κατηγορίας Α΄ σε κάτοικο άλλου Κράτους-Μέλους της Ευρωπαϊκής ένωσης, έγγραφη συναίνεση του Κράτους αυτού.
Για χορήγηση αδείας κατοχής κυνηγετικού όπλου, επικυρωμένο αντίγραφο εγγράφου από το οποίο προκύπτει η μόνιμη παραμονή του στην Ελλάδα και υπεύθυνη δήλωση του ενδιαφερομένου ότι δεν πρόκειται το όπλο αυτό να μεταφερθεί στο εξωτερικό.

Περί όπλων

Άδεια κυνηγετικού όπλου
Σύμφωνα με το άρθρο 24 του Δασικού Κώδικα, άδεια κυνηγίου δεν δύναται να χορηγηθεί σε ανθρώπους που έχουν κατηγορηθεί: για κακούργημα, για οποιαδήποτε ποινή ή πλημμέλημα, δι’ ο επεβλήθη στέρησης των πολιτικών του δικαιωμάτων.
Για ζωοκλοπή, ζωοκτονία, παράνομη οπλοφορία, παράνομη κατοχή όπλου και παράβαση των διατάξεων περί θήρας.
Για εμπρησμό, ανθρωποκτονία εξ αμελείας και φθορά ξένης ιδιοκτησίας, εφόσον η τέλεση των αδικημάτων αυτών συνδέεται με την άσκηση θήρας και την προστασία των δασών.Επίσης, για την άδεια θήρας, θα πρέπει ο ενδιαφερόμενος να έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του. Συνεπώς, όσοι έχουν καταδικαστεί για τα ανωτέρω αδικήματα δεν μπορούν ισόβια να θεωρήσουν άδεια κυνηγίου.Αν κατά την κυνηγετική περίοδο καταδικαστούμε για τα παραπάνω αδικήματα, τότε αφενός μεν διαγραφόμαστε από μέλος του Κυνηγετικού Συλλόγου, αφετέρου, το παράρτημα της κατοικίας μας υποχρεούται να ανακαλέσει όλες τις άδειες κατοχής κυνηγετικών όπλων που έχουμε και να μας αφαιρέσει όλα τα κυνηγετικά όπλα.
Να σημειωθεί εδώ, ότι όποιος αγοράσει κυνηγετικό όπλο, υποχρεούται μέσα σε τριάντα ημέρες να δηλώσει την αγορά του στο παράρτημα ασφαλείας της περιοχής του το οποίο στην συνέχεια πρέπει να του χορηγήσει άδεια κατοχής του (ΑΚ.Κ.Ο.).
Αν παραλείψει να το δηλώσει τότε τιμωρείται με ποινή φυλάκισης έως και 1 χρόνο.
Του Ηλία Μπεκιάρη
δκηγόρου

πηγή kynhgi-kalampaka.com/περί όπλων/

Τα πάντα για το κυνήγι του λαγού

Του Σοφοκλή Κοσκινά
Το κυνήγι του λαγού είναι το πλέον παραδοσιακό στη χώρα μας με πολλούς και φανατικούς θιασώτες. Σε περίπτωση που δεν έχετε κυνηγήσει ποτέ λαγό συντροφιά με έμπειρους λαγοκυνηγούς, θα πρέπει να επιδιώξετε να συμμετάσχετε σε ένα τέτοιο κυνήγι. Θα αποκτήσετε εμπειρίες ιδιαίτερα εποικοδομητικές. Αρκεί να σας πούμε ότι αυτό το κυνήγι μπορεί να σας κερδίσει με την πρώτη και όπως η πλειοψηφία των λαγοκυνηγών, να αφιερωθείτε στο εξής αποκλειστικά στο κυνήγι αυτού του θηράματος.

Ο λαγός ως θήραμα έχει τις ιδιαιτερότητες και τα δικά του χαρακτηριστικά. Επομένως, για να είναι σε θέση ο κυνηγός να πει ότι τα γνωρίζει, θα πρέπει να έχει αποκτήσει μεγάλη εμπειρία. Ένα σημαντικό μέρος αυτής της εμπειρίας θα το έχει κερδίσει με τη συμμετοχή του σε λαγοκυνήγια υπό την καθοδήγηση έμπειρων λαγοκυνηγών (που θα τον «μυήσουν» στα μυστικά των συνηθειών του λαγού) και το υπόλοιπο θα το κερδίσει με το χρόνο και τις δικές του παρατηρήσεις στη διάρκεια των εξόδων που θα πραγματοποιήσει στους διάφορους λαγότοπους. Η προσπάθεια του λαγοκυνηγού να αποκωδικοποιήσει τις διάφορες συμπεριφορές λαγών, εκτός από ψυχαγωγία, του παρέχουν και πρόσθετες γνώσεις και εμπειρίες.
Σε ζητήματα που σχετίζονται με τις συνήθειες του θηράματος, τα μικρά μυστικά της ιχνηλασίας και την αποκωδικοποίηση των λεπτομερειών προς εντοπισμό του θηράματος, οι λαγοκυνηγοί όπως άλλωστε και οι γουρουνοκυνηγοί διεκδικούν την πρωτιά. Χρειάζονται αρκετές γνώσεις και εμπειρίες ώστε να είναι κάποιος σε θέση να κυνηγάει με αξιώσεις τον λαγό.
Να μην ξεχάσουμε και την παράμετρο των σκυλιών. Γιατί και εδώ, εκτός από τις ικανότητες του σκύλου (που εξυπακούεται ότι πρέπει να είναι πολύ καλός) απαιτούνται ιδιαίτερες ικανότητες και από τον κυνηγό, όπως να κατευθύνει σωστά το σκύλο και να τον έχει εκπαιδεύσει κατάλληλα.
Μέχρι εδώ όλα καλά για τους λαγοκυνηγούς. Υπάρχουν όμως και τα αρνητικά. Προσωπικά καταλογίζω δύο αρνητικές παραμέτρους στους λαγοκυνηγούς, που σε καμία περίπτωση δεν αφορούν το σύνολό τους, αλλά - όπως και να έχει - αντιπροσωπεύουν αρκετούς απ’ αυτούς.
Η μία παράμετρος είναι ότι δεν «τρέφουν» καμία εκτίμηση για το όπλο τους. Απλά το αντιμετωπίζουν σαν αναγκαστική προϋπόθεση για να πάνε κυνήγι. Και η δεύτερη παράμετρος - που σε αυτή θα σταθούμε για να αναπτύξουμε το θέμα - είναι ότι οι λαγοκυνηγοί δεν τα πάνε και τόσο καλά με την υπόθεση σκόπευση και σκοπευτικές επιδόσεις.
Από την μια πλευρά αυτό είναι φυσιολογικό γιατί ο αριθμός των φυσιγγίων που ρίχνουν σε ετήσια βάση δεν αρκεί για να τους κρατάει σε φόρμα. Από την άλλη όμως, παρότι τους δίνεται η δυνατότητα να προπονηθούν και να βελτιώσουν τις σκοπευτικές τους ικανότητες στο σκοπευτήριο (σε αρκετά σκοπευτήρια υπάρχει ειδική θέση και βολή πιάτου που προσομοιάζει στον λαγό) ή ακόμη και σε επίπεδο παρέας με μια μικρή μηχανή εκτόξευσης δίσκων, στην πλειοψηφία τους αρνούνται πεισματικά να ασχοληθούν με τη βελτίωση των σκοπευτικών τους ικανοτήτων.
Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι ότι η πλειοψηφία των λαγοκυνηγών έχει «θεοποιήσει» τις ικανότητες διαφυγής του λαγού και παράλληλα οι επιλογές τους ως προς τα όπλα και τα φυσίγγια είναι ακραίες (π.χ. μακριές κάνες, φουλ τσοκ, πολύ βαριές γομώσεις).
Σε ότι αφορά στο φυσίγγι, κατά κύριο λόγο επικρατεί η άποψη ότι χρειάζονται φυσίγγια με αυξημένο αριθμό σκαγιών, αλλά και … «ακραίες» επιλογές στο νούμερο των σκαγιών.
Γομώσεις της τάξεως των 42-57 γραμμαρίων σκαγιών είναι επιλογή ιδιαίτερα δημοφιλής στους λαγοκυνηγούς. Το ίδιο δημοφιλής είναι και η προτίμηση σκαγιών διαμέτρου από 3,25 mm έως 4,25 mm και πιο συγκεκριμένα τα νούμερα από Νο 4 έως και ΒΒ.
Πέραν των προσωπικών απόψεων και της υποκειμενικότητας με την οποία κρίνει ο κάθε ένας τα πράγματα, αυτό που οφείλουμε να εξετάσουμε είναι οι πραγματικές ανάγκες του λαγοκυνηγού αναφορικά με τα φυσίγγια και πώς αυτές μπορούν να καλυφθούν.
Ας ξεκινήσουμε από τις πρώτες κυνηγετικές εξόδους που συνδυάζονται με υψηλές θερμοκρασίες. Πρώτα θα αναφερθούμε στην περίπτωση που ο κυνηγός χρησιμοποιεί στο κυνήγι του αυτογεμές (καραμπίνα). Το αυτογεμές λόγω του ότι διαθέτει κινητά μέρη (κλείστρο, σιδηρόδρομο, πιστόνι) απορροφά μέρος της ανάκρουσης με αποτέλεσμα να δίνεται η δυνατότητα στον κάτοχό του να χρησιμοποιεί βαρύτερες γομώσεις. Στην περίπτωση του αυτογεμούς, ακόμα και το σύστημα λειτουργίας συντελεί στην μείωση της ανάκρουσης. Τα όπλα αερίων παρέχουν καλύτερη απόσβεση λακτίσματος από τα όπλα αδρανείας.
Γομώσεις έως 36 γραμμάρια σκάγια είναι ιδανικές για το κυνήγι του λαγού τις ημέρες που η θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ 15oC και 35οC +.
Φυσίγγια των 70 mm φτιαγμένα από υπεύθυνους κατασκευαστές ακόμη και σε συνδυασμό με υψηλές θερμοκρασίες, δεν ξεπερνούν τα 740 Βars, επομένως μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε όλα τα σύγχρονα αυτογεμή που έχουν δοκιμαστεί στα 1200 ή στα 1370 Bars. Oι κάτοχοι των όπλων που έχουν δοκιμαστεί στα 1370 Bars θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν και ισχυρότερες γομώσεις, αλλά στην ουσία αυτό δεν θα τους βοηθούσε σε τίποτα, γιατί στις υψηλές θερμοκρασίες οι ισχυρές γομώσεις δεν αποδίδουν. Και για να μην έχετε καμία αμφιβολία στα γραφόμενα, δεν έχετε παρά να συγκρίνετε στο χαρτί, σε όποια απόσταση θέλετε (μέσα στα λογικά πλαίσια των 35 μέτρων) τις κατανομές που θα σας δώσει ένα φυσίγγι 34 ή 36 γραμμάρια και ένα φυσίγγι με 46 ή και περισσότερα γραμμάρια σκάγια σε υψηλές θερμοκρασίες από 25ο C και επάνω. Η δοκιμή αυτή είναι αρκετή για να σας πείσει, για αυτά που προαναφέραμε.
Τα φυσίγγια δεν επιλέγονται ούτε με το κριτήριο του ισχυρού λακτίσματος ούτε βάσει του θορύβου που παράγουν. Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά, αντίθετα από την άποψη της πλειοψηφίας που λέει ότι «όσο πιο δυνατό, τόσο πιο καλό», αποτελούν αρνητικά κριτήρια για την επιλογή φυσιγγίων.
Στα σύγχρονα δίκαννα, που το βάρος τους δεν ξεπερνά τα 3.300 gr η γόμωση των 34 γραμμαρίων μπορεί να θεωρηθεί «οροφή». Το ίδιο ισχύει και για όπλα με βάρος κάτω των 3.000 gr., με την προϋπόθεση ότι φέρουν σφραγίδες δοκιμών στα 1200 ή στα 1370 Bars. Στην περίπτωση αυτή το λάκτισμα θα είναι σίγουρα ισχυρότερο, αλλά τα φυσίγγια που ρίχνονται στο κυνήγι του λαγού είναι ελάχιστα (1 -3) και αυτό εξομαλύνει την κατάσταση. Σε όπλα παλαιότερα, δοκιμασμένα στα 900 Bars, ή σε όπλα ταλαιπωρημένα, η επιλογή σας θα πρέπει να περιοριστεί ανάλογα. Οι πιέσεις που παράγουν τα φυσίγγια δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν τα 650 Bars και μην επαφίεστε στο γεγονός ότι έχετε ήδη χρησιμοποιήσει ισχυρότερα και δεν πάθατε τίποτα, ούτε εσείς ούτε το όπλο! Το κακό μια φορά γίνεται και δυστυχώς στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα ατύχημα με όπλο, μπορεί να αποβεί από μεγάλο έως μοιραίο.
Φυσίγγια με γομώσεις άνω των 40 γραμμαρίων γεμίζονται με την λογική της ισχυρής γόμωσης που θα ανταποκριθεί σε δύσκολες καιρικές συνθήκες με χαμηλές θερμοκρασίες από 5ο C και κάτω. Για αυτό το λόγο, αυτά τα φυσίγγια παράγουν υψηλές πιέσεις (πάντα μέσα στα επιτρεπτά όρια), αλλά δεν δίνουν και το καλύτερο αποτέλεσμα όταν χρησιμοποιηθούν σε συνδυασμό με υψηλές θερμοκρασίες.
Αντίστοιχα για τον χειμώνα - και όταν οι θερμοκρασίες είναι κάτω από 15ο C - τότε έχετε τη δυνατότητα να αυξήσετε το βάρος της γόμωσης έτσι ώστε να αναπληρώσετε τα 70 με 100 Bar που θα χαθούν λόγω πτώσης της θερμοκρασίας. Για τα αυτογεμή θα τοποθετήσουμε τον πήχη, στα 40 γρ. και για τα δίκαννα, έτσι όπως τα αναλύσαμε παραπάνω, στα 38 γρ., πάντα με την προϋπόθεση ότι επιλέγουμε ασφαλή φυσίγγια.
Εδώ ας ανοίξουμε μια παρένθεση και να πούμε ότι η αναφορά στο βάρος της γόμωσης επιδέχεται σχολιασμό γιατί μπορεί κάλλιστα να υπάρχει ένα φυσίγγι 38 γραμμαρίων που δίνει τα ίδια τεχνικά χαρακτηριστικά (πιέσεις, ταχύτητες κλπ) με κάποιο αντίστοιχο των 36 γραμμαρίων. Στην περίπτωση αυτή θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το συγκεκριμένο φυσίγγι αντί για 36άρι αλλά θα πρέπει να είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε και για να συμβεί αυτό θα πρέπει ο κατασκευαστής να αναγράφει επάνω στη συσκευασία τα απαραίτητα τεχνικά χαρακτηριστικά για να είμαστε σε θέση να συγκρίνουμε.
Αυτά είναι τα κυριότερα σημεία αναφορικά με το βάρος της γόμωσης των φυσιγγίων που θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε στο κυνήγι του λαγού.
Ας περάσουμε τώρα στο θέμα της επιλογής του νούμερου των σκαγιών. Παγκοσμίως, για το συγκεκριμένο θήραμα τα νούμερα σκαγιών που προτείνουν όλοι οι ειδικοί είναι τα νούμερα 4 –5 και 6. Πιο αναλυτικά, διάμετρος σκαγιών από 3,25 mm έως 2,75 mm. Η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία και παράλληλα καλύπτει όλες τις τεχνικές και βλητικές προδιαγραφές που είναι αναγκαίες για το συγκεκριμένο θήραμα.
Αρκετοί λαγοκυνηγοί θεωρούν ότι τα πιο χοντρά σκάγια (Νο 3, 2,1 ακόμα και ΒΒ) πρέπει να βρίσκονται στη φυσιγγιοθήκη τους με τη λογική ότι ο λαγός μπορεί να φύγει μακρύτερα και ένα σκάγι «χοντρό» είναι ικανό να τον κρατήσει. Το αποτέλεσμα βέβαια της λογικής αυτής είναι γνωστό σε όλους, ανεξάρτητα αν δεν θέλουν να το παραδεχθούν… Θα αναφέρω ένα τέτοιο παράδειγμα για να γίνει αυτό καλύτερα αντιληπτό. Γεμίζουμε το αυτογεμές (καραμπίνα) με ένα 4άρι στη θαλάμη, ένα 3άρι μετά, και τελευταίο βάζουμε έναν Άσσο, μην τυχόν και φύγει μακριά ο λαγός. Βάζουμε και τον βελτιωμένο μισό (**) και είμαστε έτοιμοι και καλυμμένοι για παν ενδεχόμενο. Έλα όμως που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ο λαγός περνάει – ή φεύγει μέσα στην απόσταση των 25 μέτρων και τότε εμείς, ουσιαστικά καλούμαστε να είμαστε αλάνθαστοι στην σκόπευση, γιατί δεν διαθέτουμε μεγαλύτερο κύκλο διασποράς των σκαγιών από 24 με 30 εκατοστά! Με αυτές τις προϋποθέσεις η μεγαλύτερη πιθανότητα είναι να διαφύγει ο λαγός με λίγες άσπρες τρίχες παραπάνω, που θα τις αποκτήσει από την τρομάρα που θα έχει πάρει…
Το DEMI τσοκ σε συνδυασμό με τις γομώσεις που προαναφέραμε και τα ενδεικνυόμενα νούμερα σκαγιών 6- 5- 4, αποτελούν άριστο συνδυασμό για τους κατόχους αυτογεμών. Σε ότι αφορά την επιλογή του τσοκ μπορείτε, ανάλογα με τη μορφολογία του εδάφους και την πυκνότητα της βλάστησης, σε συνάρτηση με την ορατότητα που σας παρέχει ο κυνηγότοπος, να επιλέξετε τον βελτιωμένο κύλινδρο (για τα πυκνά) ή τον βελτιωμένο μισό (για τα ανοικτά μέρη).
Στα δίκανα, ο συνδυασμός βελτιωμένος κύλινδρος για την πρώτη κάνη σε συνδυασμό με βελτιωμένο μισό για τη δεύτερη, είναι ο ιδανικός και πάλι με με τα ίδια νούμερα σκαγιών που προαναφέραμε. Για τα πυκνά.συνδυασμός Νο 6 με Νο 5 και για τα ανοικτά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε Νο 6 με Νο 4.
Αυτό που θα συνιστούσα σε όλους τους λαγοκυνηγούς είναι να προσπαθήσουν να βελτιώσουν τις σκοπευτικές τους ικανότητες, με προπονήσεις στο σκοπευτήριο ή όπως αλλιώς μπορούν, γιατί τότε θα είναι σε θέση να δουν την πραγματική διάσταση.
Είναι ανεπίτρεπτο λαγοκυνηγοί με μεγάλη εμπειρία και γνώσεις να πανικοβάλλονται μπροστά στη θέα του λαγού που φεύγει και να αποδίδουν στο λαγό μαγικές ικανότητες για να δικαιολογήσουν τις σκοπευτικές τους αποτυχίες. Όσα σκάγια και αν έχει ένα φυσίγγι, για να καταβληθεί το θήραμα θα πρέπει αυτά να συναντηθούν μαζί του στην πορεία που κινείται. Δυστυχώς ακόμα δεν έχουν βρεθεί σκάγια με τηλεκατεύθυνση, οπότε αυτόν τον άχαρο ρόλο καλείται να τον φέρει σε πέρας εκείνος που οδηγεί το όπλο, άρα και τα σκάγια προς το θήραμα.
Οι μεγάλες ποσότητες σκαγιών και οι τουφεκιές σε εξωπραγματικές αποστάσεις δεν αποτελούν λύσεις, αντιθέτως γεμίζουν με φρούδες ελπίδες τον κυνηγό και διαιωνίζουν το πρόβλημα.

πηγή alfa-omega.gr