Τα πάντα για το κυνήγι του λαγού

Του Σοφοκλή Κοσκινά 
Το κυνήγι του λαγού είναι το πλέον παραδοσιακό στη χώρα μας με πολλούς και φανατικούς θιασώτες. Σε περίπτωση που δεν έχετε κυνηγήσει ποτέ λαγό συντροφιά με έμπειρους λαγοκυνηγούς, θα πρέπει να επιδιώξετε να συμμετάσχετε σε ένα τέτοιο κυνήγι. Θα αποκτήσετε εμπειρίες ιδιαίτερα εποικοδομητικές. Αρκεί να σας πούμε ότι αυτό το κυνήγι μπορεί να σας κερδίσει με την πρώτη και όπως η πλειοψηφία των λαγοκυνηγών, να αφιερωθείτε στο εξής αποκλειστικά στο κυνήγι αυτού του θηράματος.

Ο λαγός ως θήραμα έχει τις ιδιαιτερότητες και τα δικά του χαρακτηριστικά. Επομένως, για να είναι σε θέση ο κυνηγός να πει ότι τα γνωρίζει, θα πρέπει να έχει αποκτήσει μεγάλη εμπειρία. Ένα σημαντικό μέρος αυτής της εμπειρίας θα το έχει κερδίσει με τη συμμετοχή του σε λαγοκυνήγια υπό την καθοδήγηση έμπειρων λαγοκυνηγών (που θα τον «μυήσουν» στα μυστικά των συνηθειών του λαγού) και το υπόλοιπο θα το κερδίσει με το χρόνο και τις δικές του παρατηρήσεις στη διάρκεια των εξόδων που θα πραγματοποιήσει στους διάφορους λαγότοπους. Η προσπάθεια του λαγοκυνηγού να αποκωδικοποιήσει τις διάφορες συμπεριφορές λαγών, εκτός από ψυχαγωγία, του παρέχουν και πρόσθετες γνώσεις και εμπειρίες.
Σε ζητήματα που σχετίζονται με τις συνήθειες του θηράματος, τα μικρά μυστικά της ιχνηλασίας και την αποκωδικοποίηση των λεπτομερειών προς εντοπισμό του θηράματος, οι λαγοκυνηγοί όπως άλλωστε και οι γουρουνοκυνηγοί διεκδικούν την πρωτιά. Χρειάζονται αρκετές γνώσεις και εμπειρίες ώστε να είναι κάποιος σε θέση να κυνηγάει με αξιώσεις τον λαγό.
Να μην ξεχάσουμε και την παράμετρο των σκυλιών. Γιατί και εδώ, εκτός από τις ικανότητες του σκύλου (που εξυπακούεται ότι πρέπει να είναι πολύ καλός) απαιτούνται ιδιαίτερες ικανότητες και από τον κυνηγό, όπως να κατευθύνει σωστά το σκύλο και να τον έχει εκπαιδεύσει κατάλληλα.
Μέχρι εδώ όλα καλά για τους λαγοκυνηγούς. Υπάρχουν όμως και τα αρνητικά. Προσωπικά καταλογίζω δύο αρνητικές παραμέτρους στους λαγοκυνηγούς, που σε καμία περίπτωση δεν αφορούν το σύνολό τους, αλλά - όπως και να έχει - αντιπροσωπεύουν αρκετούς απ’ αυτούς.
Η μία παράμετρος είναι ότι δεν «τρέφουν» καμία εκτίμηση για το όπλο τους. Απλά το αντιμετωπίζουν σαν αναγκαστική προϋπόθεση για να πάνε κυνήγι. Και η δεύτερη παράμετρος - που σε αυτή θα σταθούμε για να αναπτύξουμε το θέμα - είναι ότι οι λαγοκυνηγοί δεν τα πάνε και τόσο καλά με την υπόθεση σκόπευση και σκοπευτικές επιδόσεις.
Από την μια πλευρά αυτό είναι φυσιολογικό γιατί ο αριθμός των φυσιγγίων που ρίχνουν σε ετήσια βάση δεν αρκεί για να τους κρατάει σε φόρμα. Από την άλλη όμως, παρότι τους δίνεται η δυνατότητα να προπονηθούν και να βελτιώσουν τις σκοπευτικές τους ικανότητες στο σκοπευτήριο (σε αρκετά σκοπευτήρια υπάρχει ειδική θέση και βολή πιάτου που προσομοιάζει στον λαγό) ή ακόμη και σε επίπεδο παρέας με μια μικρή μηχανή εκτόξευσης δίσκων, στην πλειοψηφία τους αρνούνται πεισματικά να ασχοληθούν με τη βελτίωση των σκοπευτικών τους ικανοτήτων.
Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι ότι η πλειοψηφία των λαγοκυνηγών έχει «θεοποιήσει» τις ικανότητες διαφυγής του λαγού και παράλληλα οι επιλογές τους ως προς τα όπλα και τα φυσίγγια είναι ακραίες (π.χ. μακριές κάνες, φουλ τσοκ, πολύ βαριές γομώσεις).
Σε ότι αφορά στο φυσίγγι, κατά κύριο λόγο επικρατεί η άποψη ότι χρειάζονται φυσίγγια με αυξημένο αριθμό σκαγιών, αλλά και … «ακραίες» επιλογές στο νούμερο των σκαγιών.
Γομώσεις της τάξεως των 42-57 γραμμαρίων σκαγιών είναι επιλογή ιδιαίτερα δημοφιλής στους λαγοκυνηγούς. Το ίδιο δημοφιλής είναι και η προτίμηση σκαγιών διαμέτρου από 3,25 mm έως 4,25 mm και πιο συγκεκριμένα τα νούμερα από Νο 4 έως και ΒΒ.
Πέραν των προσωπικών απόψεων και της υποκειμενικότητας με την οποία κρίνει ο κάθε ένας τα πράγματα, αυτό που οφείλουμε να εξετάσουμε είναι οι πραγματικές ανάγκες του λαγοκυνηγού αναφορικά με τα φυσίγγια και πώς αυτές μπορούν να καλυφθούν.
Ας ξεκινήσουμε από τις πρώτες κυνηγετικές εξόδους που συνδυάζονται με υψηλές θερμοκρασίες. Πρώτα θα αναφερθούμε στην περίπτωση που ο κυνηγός χρησιμοποιεί στο κυνήγι του αυτογεμές (καραμπίνα). Το αυτογεμές λόγω του ότι διαθέτει κινητά μέρη (κλείστρο, σιδηρόδρομο, πιστόνι) απορροφά μέρος της ανάκρουσης με αποτέλεσμα να δίνεται η δυνατότητα στον κάτοχό του να χρησιμοποιεί βαρύτερες γομώσεις. Στην περίπτωση του αυτογεμούς, ακόμα και το σύστημα λειτουργίας συντελεί στην μείωση της ανάκρουσης. Τα όπλα αερίων παρέχουν καλύτερη απόσβεση λακτίσματος από τα όπλα αδρανείας.
Γομώσεις έως 36 γραμμάρια σκάγια είναι ιδανικές για το κυνήγι του λαγού τις ημέρες που η θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ 15oC και 35οC +.
Φυσίγγια των 70 mm φτιαγμένα από υπεύθυνους κατασκευαστές ακόμη και σε συνδυασμό με υψηλές θερμοκρασίες, δεν ξεπερνούν τα 740 Βars, επομένως μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε όλα τα σύγχρονα αυτογεμή που έχουν δοκιμαστεί στα 1200 ή στα 1370 Bars. Oι κάτοχοι των όπλων που έχουν δοκιμαστεί στα 1370 Bars θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν και ισχυρότερες γομώσεις, αλλά στην ουσία αυτό δεν θα τους βοηθούσε σε τίποτα, γιατί στις υψηλές θερμοκρασίες οι ισχυρές γομώσεις δεν αποδίδουν. Και για να μην έχετε καμία αμφιβολία στα γραφόμενα, δεν έχετε παρά να συγκρίνετε στο χαρτί, σε όποια απόσταση θέλετε (μέσα στα λογικά πλαίσια των 35 μέτρων) τις κατανομές που θα σας δώσει ένα φυσίγγι 34 ή 36 γραμμάρια και ένα φυσίγγι με 46 ή και περισσότερα γραμμάρια σκάγια σε υψηλές θερμοκρασίες από 25ο C και επάνω. Η δοκιμή αυτή είναι αρκετή για να σας πείσει, για αυτά που προαναφέραμε.
Τα φυσίγγια δεν επιλέγονται ούτε με το κριτήριο του ισχυρού λακτίσματος ούτε βάσει του θορύβου που παράγουν. Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά, αντίθετα από την άποψη της πλειοψηφίας που λέει ότι «όσο πιο δυνατό, τόσο πιο καλό», αποτελούν αρνητικά κριτήρια για την επιλογή φυσιγγίων.
Στα σύγχρονα δίκαννα, που το βάρος τους δεν ξεπερνά τα 3.300 gr η γόμωση των 34 γραμμαρίων μπορεί να θεωρηθεί «οροφή». Το ίδιο ισχύει και για όπλα με βάρος κάτω των 3.000 gr., με την προϋπόθεση ότι φέρουν σφραγίδες δοκιμών στα 1200 ή στα 1370 Bars. Στην περίπτωση αυτή το λάκτισμα θα είναι σίγουρα ισχυρότερο, αλλά τα φυσίγγια που ρίχνονται στο κυνήγι του λαγού είναι ελάχιστα (1 -3) και αυτό εξομαλύνει την κατάσταση. Σε όπλα παλαιότερα, δοκιμασμένα στα 900 Bars, ή σε όπλα ταλαιπωρημένα, η επιλογή σας θα πρέπει να περιοριστεί ανάλογα. Οι πιέσεις που παράγουν τα φυσίγγια δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν τα 650 Bars και μην επαφίεστε στο γεγονός ότι έχετε ήδη χρησιμοποιήσει ισχυρότερα και δεν πάθατε τίποτα, ούτε εσείς ούτε το όπλο! Το κακό μια φορά γίνεται και δυστυχώς στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα ατύχημα με όπλο, μπορεί να αποβεί από μεγάλο έως μοιραίο.
Φυσίγγια με γομώσεις άνω των 40 γραμμαρίων γεμίζονται με την λογική της ισχυρής γόμωσης που θα ανταποκριθεί σε δύσκολες καιρικές συνθήκες με χαμηλές θερμοκρασίες από 5ο C και κάτω. Για αυτό το λόγο, αυτά τα φυσίγγια παράγουν υψηλές πιέσεις (πάντα μέσα στα επιτρεπτά όρια), αλλά δεν δίνουν και το καλύτερο αποτέλεσμα όταν χρησιμοποιηθούν σε συνδυασμό με υψηλές θερμοκρασίες.
Αντίστοιχα για τον χειμώνα - και όταν οι θερμοκρασίες είναι κάτω από 15ο C - τότε έχετε τη δυνατότητα να αυξήσετε το βάρος της γόμωσης έτσι ώστε να αναπληρώσετε τα 70 με 100 Bar που θα χαθούν λόγω πτώσης της θερμοκρασίας. Για τα αυτογεμή θα τοποθετήσουμε τον πήχη, στα 40 γρ. και για τα δίκαννα, έτσι όπως τα αναλύσαμε παραπάνω, στα 38 γρ., πάντα με την προϋπόθεση ότι επιλέγουμε ασφαλή φυσίγγια.
Εδώ ας ανοίξουμε μια παρένθεση και να πούμε ότι η αναφορά στο βάρος της γόμωσης επιδέχεται σχολιασμό γιατί μπορεί κάλλιστα να υπάρχει ένα φυσίγγι 38 γραμμαρίων που δίνει τα ίδια τεχνικά χαρακτηριστικά (πιέσεις, ταχύτητες κλπ) με κάποιο αντίστοιχο των 36 γραμμαρίων. Στην περίπτωση αυτή θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το συγκεκριμένο φυσίγγι αντί για 36άρι αλλά θα πρέπει να είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε και για να συμβεί αυτό θα πρέπει ο κατασκευαστής να αναγράφει επάνω στη συσκευασία τα απαραίτητα τεχνικά χαρακτηριστικά για να είμαστε σε θέση να συγκρίνουμε.
Αυτά είναι τα κυριότερα σημεία αναφορικά με το βάρος της γόμωσης των φυσιγγίων που θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε στο κυνήγι του λαγού.
Ας περάσουμε τώρα στο θέμα της επιλογής του νούμερου των σκαγιών. Παγκοσμίως, για το συγκεκριμένο θήραμα τα νούμερα σκαγιών που προτείνουν όλοι οι ειδικοί είναι τα νούμερα 4 –5 και 6. Πιο αναλυτικά, διάμετρος σκαγιών από 3,25 mm έως 2,75 mm. Η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία και παράλληλα καλύπτει όλες τις τεχνικές και βλητικές προδιαγραφές που είναι αναγκαίες για το συγκεκριμένο θήραμα.
Αρκετοί λαγοκυνηγοί θεωρούν ότι τα πιο χοντρά σκάγια (Νο 3, 2,1 ακόμα και ΒΒ) πρέπει να βρίσκονται στη φυσιγγιοθήκη τους με τη λογική ότι ο λαγός μπορεί να φύγει μακρύτερα και ένα σκάγι «χοντρό» είναι ικανό να τον κρατήσει. Το αποτέλεσμα βέβαια της λογικής αυτής είναι γνωστό σε όλους, ανεξάρτητα αν δεν θέλουν να το παραδεχθούν… Θα αναφέρω ένα τέτοιο παράδειγμα για να γίνει αυτό καλύτερα αντιληπτό. Γεμίζουμε το αυτογεμές (καραμπίνα) με ένα 4άρι στη θαλάμη, ένα 3άρι μετά, και τελευταίο βάζουμε έναν Άσσο, μην τυχόν και φύγει μακριά ο λαγός. Βάζουμε και τον βελτιωμένο μισό (**) και είμαστε έτοιμοι και καλυμμένοι για παν ενδεχόμενο. Έλα όμως που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ο λαγός περνάει – ή φεύγει μέσα στην απόσταση των 25 μέτρων και τότε εμείς, ουσιαστικά καλούμαστε να είμαστε αλάνθαστοι στην σκόπευση, γιατί δεν διαθέτουμε μεγαλύτερο κύκλο διασποράς των σκαγιών από 24 με 30 εκατοστά! Με αυτές τις προϋποθέσεις η μεγαλύτερη πιθανότητα είναι να διαφύγει ο λαγός με λίγες άσπρες τρίχες παραπάνω, που θα τις αποκτήσει από την τρομάρα που θα έχει πάρει…
Το DEMI τσοκ σε συνδυασμό με τις γομώσεις που προαναφέραμε και τα ενδεικνυόμενα νούμερα σκαγιών 6- 5- 4, αποτελούν άριστο συνδυασμό για τους κατόχους αυτογεμών. Σε ότι αφορά την επιλογή του τσοκ μπορείτε, ανάλογα με τη μορφολογία του εδάφους και την πυκνότητα της βλάστησης, σε συνάρτηση με την ορατότητα που σας παρέχει ο κυνηγότοπος, να επιλέξετε τον βελτιωμένο κύλινδρο (για τα πυκνά) ή τον βελτιωμένο μισό (για τα ανοικτά μέρη).
Στα δίκανα, ο συνδυασμός βελτιωμένος κύλινδρος για την πρώτη κάνη σε συνδυασμό με βελτιωμένο μισό για τη δεύτερη, είναι ο ιδανικός και πάλι με με τα ίδια νούμερα σκαγιών που προαναφέραμε. Για τα πυκνά.συνδυασμός Νο 6 με Νο 5 και για τα ανοικτά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε Νο 6 με Νο 4.
Αυτό που θα συνιστούσα σε όλους τους λαγοκυνηγούς είναι να προσπαθήσουν να βελτιώσουν τις σκοπευτικές τους ικανότητες, με προπονήσεις στο σκοπευτήριο ή όπως αλλιώς μπορούν, γιατί τότε θα είναι σε θέση να δουν την πραγματική διάσταση.
Είναι ανεπίτρεπτο λαγοκυνηγοί με μεγάλη εμπειρία και γνώσεις να πανικοβάλλονται μπροστά στη θέα του λαγού που φεύγει και να αποδίδουν στο λαγό μαγικές ικανότητες για να δικαιολογήσουν τις σκοπευτικές τους αποτυχίες. Όσα σκάγια και αν έχει ένα φυσίγγι, για να καταβληθεί το θήραμα θα πρέπει αυτά να συναντηθούν μαζί του στην πορεία που κινείται. Δυστυχώς ακόμα δεν έχουν βρεθεί σκάγια με τηλεκατεύθυνση, οπότε αυτόν τον άχαρο ρόλο καλείται να τον φέρει σε πέρας εκείνος που οδηγεί το όπλο, άρα και τα σκάγια προς το θήραμα.
Οι μεγάλες ποσότητες σκαγιών και οι τουφεκιές σε εξωπραγματικές αποστάσεις δεν αποτελούν λύσεις, αντιθέτως γεμίζουν με φρούδες ελπίδες τον κυνηγό και διαιωνίζουν το πρόβλημα. 




πηγή  alfa-omega.gr